Bisher habt ihr nichts gebeten in meinem Namen.

Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim.

Aliż ninie o niceście nie prosili w moie Miano.

O Wort, das Geist und Seel erschreckt!
Ihr Menschen, merkt den Zuruf, was dahinter steckt!
Ihr habt Gesetz und Evangelium vorsätzlich übertreten;
Und dies möcht' ihr ungesäumt in Buß und Andacht beten.

O słowo, co sprawia, że dusza się boi.
Zważcie na wezwanie, które za tym stoi!
Umyślnieście Prawo i Ewangelię przekroczyli,
0 przebaczenie proście więc bez wahania chwili.

O Mowo, która ducha z duszycą przestrasza!
Ludkowie, uważcie kryiące się za tem zawołanie!
Zakonuście a Dobrey Nowiny świadome złamanie
uczynili; niech stąd pośpieszna wasza
rozlegnie się modlitwa z pokutnem wołaniem.

Vergib, o Vater, unsre Schuld
Und habe noch mit uns Geduld,
Wenn wir in Andacht beten

Und sagen: Herr, auf dein Geheiß,
Ach, rede nicht mehr sprichwortsweis,
Hilf uns vielmehr vertreten.

Wybacz, o Ojcze! naszą niegodziwość.
Miejże nad nami cierpliwość,
Gdy modlimy się w skupieniu

1 to wznosimy błaganie:
Bez przypowieści mów do nas, Panie,
Lecz w naszym mów imieniu.

Odpuść nam, o Oćcze, przewinienia,
mieiże ku nam ieszcze wytrwania
skoro modlimy się w zadumie

rzeknąc: Panie, na Twe rozkazanie,
ach, nie w przypowieściach kazać umiey,
przez przykład day wspomożenie.

Wenn unsre Schuld bis an den Himmel steigt,
Du siehst und kennest ja mein Herz, das nichts vor dir verschweigt;
Drum suche mich zu trösten!

Pod samo niebo rosną grzechy nasze nikczemne,
Lecz Ty znasz zakątki serca tajemne,
Więc ześlij pocieszenie!

Skoro ku Niebiosom wzlata nasze przewinienie
Ty widząc znasz prawie sierce moye,
toć nics przed Tobą nie zataia;
stąd zechciey mi zesłać cieszenie!

In der Welt habt ihr Angst;
aber seid getrost, ich habe die Welt überwunden.

Na świecie ucisk mieć będziecie,
ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat."

Śród świata boiaźń miewacie; ależ ucieszonemi bądźcie, iżem świat przezwyciężył.

Ich will leiden, ich will schweigen,
Jesus wird mir Hilf erzeigen,
Denn er tröst' mich nach dem Schmerz.
Weicht, ihr Sorgen, Trauer, Klagen,
Denn warum sollt ich verzagen?
Fasse dich betrübtes Herz!

Chcę cierpieć odtąd w milczeniu,
Bo sam Jezus pomoc da.
On pociesza po cierpieniu;
Precz żałości, skargo ma!
Czegóż miałbym się więc bać?
Serce, zechciej w męstwie trwać!

Cierzpieć mi, nie wyrzeknę słowa,
Iesus okaże mi dopomożenie,
Onci cieszy mię gdy miia boleść nowa.
Pierzchać frasunki, żałobo z użaleniem,
przeto  czemuż stracić nadzieię winienem?
Sierce zasmęcone, Tobie opamiętanie!

Muss ich sein betrübet?
So mich Jesus liebet,
Ist mir aller Schmerz
Über Honig süße,
Tausend Zuckerküsse
Drücket er ans Herz.
Wenn die Pein sich stellet ein,
Seine Liebe macht zur Freuden
Auch das bittre Leiden.

Czemuż się frasuję?
Jezus mnie miłuje,
Więc nie lękam się.
On na mój frasunek
Słodki pocałunek
Kładzie w serce me.
Bo, gdy się pojawia ból,
Miłość Jego w radość zmienia
Najgorsze cierpienia.

Mus mi bydź zasmęconym?
Skorom od Iesusa umiłowanym
wszytkie mi bywaią boleści
więcey iako miód w swey słodkości,
tysiączne całunki cukrowe czułe
na sierca wybiia wnętrzności.
A skoro się poiawią bóle
umiłowanie Iego w wiesiele odmieni
takoż gorzkie cirzpienia tey ziemi.