WEr mich liebet/der wird mein Wort halten/
und mein Vater wird ihn lieben / und wir
werden zu ihm kommen / und Wohnung bey ihm
machen. Joh. XIV, 23.

"Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy." 

Któż kocha mię dochowa słowa mego
y będzieć od Oćca umiłowany
y Doń się udamy
y dom uczynimy u Niego.

Komm, komm, mein Herze steht dir offen,
Ach, lass es deine Wohnung sein!
Ich liebe dich, so muss ich hoffen:
Dein Wort trat itzo bei mir ein;
Denn wer dich sucht, fürcht', liebt und ehret,
Dem ist der Vater zugetan.
Ich zweifle nicht, ich bin erhöret,
Dass ich mich dein getrösten kann.

Serce otwarte, przyjdź więc tam.
I uczyń w nim mieszkanie Twe.
Ja kocham Cię, nadzieję mam,
Ze Słowo Twe dotyczy mnie.
Kto szuka, czci i kocha Cię,
Spotka się z Ojca przychylnością.
Nie wątpię, że wysłuchasz mnie.
Podzielisz Twoją się radością.

Przydź, przydź, sierce me przed Tobą roztworzone,
ach, zwól, iżby tamo było mieszkanie Twe uczynione!
Miłuię Cię, stąd mus wierzyć mi:
We mię Mowa Twa wypełniona;
stąd któż Cię szuka, miłuje, lęka się Ciebie a Ciebie czci
ma bliskość Oćca, tać mu powierzona.
Pewien ieśm, iż dostąpię wysłuchania,
naydę ia w Tobie źrzódło cieszenia.

Die Wohnung ist bereit.
Du findst ein Herz, das dir allein ergeben,
Drum lass mich nicht erleben,
Dass du gedenkst, von mir zu gehn.
Das lass ich nimmermehr, ach, nimmermehr geschehen!

Mieszkanie Ci przygotowałem.
Serce tu znajdziesz Tobie oddane.
Dlatego niech mi nie będzie dane,
Ze mnie opuścić zamyślisz, Panie.
Ach! Nigdy, nigdy niech się to nie stanie!

Mieszkanie bywa narządzone.
Sierce naidziesz tamo, co Tobie cale powierzone,
stąd nie chciey poczucia dawać,
iżbyś zamiarował ode mię odbieżać.
Niech nigdy, ach nigdy, nie ma się toć zstać!

Ich gehe hin und komme wieder zu euch.
Hättet ihr mich lieb, so würdet ihr euch freuen.

„Odchodzę i przychodzę do was. Gdybyście
mnie miłowali, tobyście się radowali, że idę do
Ojca, bo Ojciec większy jest niż Ja." 

Odbieżam a przybywam k’wam. Jeślibyście mię miłowali, wiesielilibyście się.

Kommt, eilet, stimmet Sait und Lieder
In muntern und erfreuten Ton.
Geht er gleich weg, so kömmt er wieder,
Der hochgelobte Gottessohn.

Der Satan wird indes versuchen,
Den Deinigen gar sehr zu fluchen.
Er ist mir hinderlich,
So glaub ich, Herr, an dich.

Nuże, pieśń wasza niech się nie smuci.
Radosny ton dajcie strunom swym.
Bo choć odchodzi, to przecież wróci,
Powróci do was Boży Syn.

Lecz szatan przyjdzie nim to się stanie,
By przekląć Tobie przeznaczonych.
On już przeze mnie znienawidzony,
Dlatego wierzę w Ciebie, Panie. 

Póydźcie, pośpieszaycie brzmiąc struny, z pieniem,
z radosnemi a życia pełnemi tony.
Chocia niemasz Go tu, przybędzieć powtórnie
Syn Boży, tak wysoko wywyższony!

Szatan lepak będzieć pragnął często
nad wszytkiem, co Twoim, powiadać przeklęstwo.
Onci mi zawadą bywa,
Wiara ma w Ciebie, o Panie, prawdziwa.

Es ist nichts Verdammliches an denen, die in Christo Jesu sind.

„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla
tych, którzy są w Chrystusie Jezusie." 

Niemasz nics potępienia nad temi, które w Iezukryście.

Nichts kann mich erretten
Von höllischen Ketten
Als, Jesu, dein Blut.

Dein Leiden, dein Sterben
Macht mich ja zum Erben:
Ich lache der Wut.

Nie uchroni nic innego,
Od łańcucha piekielnego,
Niż Twa krew, o Zbawco nasz.

Śmierć, cierpienie i Twa bieda
Czynią mnie dziedzicem Nieba,
Więc się śmieję złości w twarz. 

Nic mię nie uchowa
z niewoli Adowey
iak Iesu, Twa Krew.

Twe śmierć y cierpienie
czynią dziedzicem mię,
stąd kpię złości wbrew.

Kein Menschenkind hier auf der Erd
Ist dieser edlen Gabe wert,
Bei uns ist kein Verdienen;
Hier gilt gar nichts als Lieb und Gnad,
Die Christus uns verdienet hat
Mit Büßen und Versühnen.

Bo żaden człek na ziemi tej
Nie wart jest darów łaski Twej.
Na nic on nie zasłużył.
Łaska i miłość ważne są,
Które pokutą, męką swą
Sam Chrystus Pan wysłużył. 

Niemasz tuć ziemie syna człeczego
godnym szlachetnego tegoż daru będącego,
śród nas niemasz zasłużenia;
wszytko prócz miłości a łaski bez znaczenia,
Krystus nam wysłużył to
uśmierzeniem gniewu a pokutą.