Geist und Seele wird verwirret,
Wenn sie dich, mein Gott, betracht'.

Denn die Wunder, so sie kennet
Und das Volk mit Jauchzen nennet,
Hat sie taub und stumm gemacht.

Umysł, dusza są zmieszane,
Gdy Cię, Boże, oglądają.

Bowiem wszystkie Twoje cudy,
Które wychwalają ludy,
Usta, uszy zamykają.

Duch a dusza bywaią pomięszane
skoro im, moy Boże, oglądać Cię dane.

Cuda – teć onym znanemi bywaią
a narodowie one z krzykiem nazywaią –
onych głuchemi, nadto niemownemi, czynią.

Ich wundre mich;
Denn alles, was man sieht,
Muss uns Verwundrung geben.
Betracht ich dich,
Du teurer Gottessohn,
So flieht
Vernunft und auch Verstand davon.
Du machst es eben,
Dass sonst ein Wunderwerk vor dir was Schlechtes ist.
Du bist
Dem Namen, Tun und Amte nach erst wunderreich,
Dir ist kein Wunderding auf dieser Erde gleich.
Den Tauben gibst du das Gehör,
Den Stummen ihre Sprache wieder,
Ja, was noch mehr,
Du öffnest auf ein Wort die blinden Augenlider.
Dies, dies sind Wunderwerke,
Und ihre Stärke
Ist auch der Engel Chor nicht mächtig auszusprechen.

Dziwuję się,
Bo wszystko, co człowiek dostrzec może
Jak cud musi go zadziwiać.
Lecz gdy rozważam Cię,
O, Chryste, wierny Boże,
To rozum chce
Się do ucieczki zrywać.
Przy Tobie nawet dzieła Twe
Mogą się, Panie, wydać złe.
To Tyś jest, o Synu Boży,
Według imienia, urzędu oraz Twego czynu
Największym źródłem podziwienia mego,
I nic na ziemi nie ma Ci równego.
Ty głuchemu dajesz słuch,
A niemym powraca mowa,
A do tego
Otwierasz nawet ślepym oczy mocą Twego słowa.
Tak, to są Twoje cuda,
A mocy ich
I chórom anielskim wyrazić się nie uda.

Wprawiony ieśm w zdumienie,
wszak wszytko, cóż człek ogląda
zdziwienia musi przyda.
Kieruię na Cię spoyrzenie,
Synu Boży miły,
oto wtenczas
rozsądek zdrowy z logiką pierzcha wraz.
Ty czynisz, iż oto bez siły,
zwykłemi cuda nawet się wydaią przed Twą oblicznością.
Tyś cudownością
Imienia Swego, uczynków a urzędu
sprawił, iż żadne cudo ziemskie nie stanie z Tobą do rzędu.
Głuszy słuch z Twey ręki biorą,
niemi swey mowy napowrót dary,
prawie, coś więcey,
słowem roztwierasz iednym powieki ócz niewidzące.
Teć, teć są dziwy
a mocarności ich prawdziwey
takoż angielski zastęp niezdolny wyrzec.

Gott hat alles wohlgemacht.
Seine Liebe, seine Treu
Wird uns alle Tage neu.
Wenn uns Angst und Kummer drücket,
Hat er reichen Trost geschicket,
Weil er täglich für uns wacht.
Gott hat alles wohlgemacht.

Wszystko dobrze sprawił Bóg!
Jego miłość, wierność Jego
Są wciąż z nami dnia każdego.
Gdy lęki nas trapią straszliwie,
On nas pociesza troskliwie;
Czuwa nad nami pośród trwóg.
Wszystko dobrze sprawił Bóg!

Oto Bóg wsze dobrze czyni.
Miłość wraz z dobrocią Iego
nowotną bywa ranka każdego.
Skoro nas trwoga z frasunkiem dławi
Onci opwite cieszenie sprawi,
gdyż broni nas każdey godziny,
prawie Bóg wsze dobrze czyni.

Ach, starker Gott, lass mich
Doch dieses stets bedenken,
So kann ich dich
Vergnügt in meine Seele senken.
Lass mir dein süßes Hephata
Das ganz verstockte Herz erweichen;
Ach! lege nur den Gnadenfinger in die Ohren,
Sonst bin ich gleich verloren.
Rühr auch das Zungenband
Mit deiner starken Hand,
Damit ich diese Wunderzeichen
In heilger Andacht preise
Und mich als Erb und Kind erweise.

Ach, mocny Boże, na prawdę ową
Daj mi otwarte uszy,
Ażebym mógł Ciebie na nowo
Zatopić w mojej duszy.
„Effata!" - niech to słodkie słowo
Me serce zatwardziałe skruszy;
Połóż na me uszy
Twej laski palec błogosławiony,
Inaczej jestem już zgubiony.
Języka mego dotknij się,
I mego dotknij podniebienia.
Abym cudowne znaki te
Chwalił w modlitwie wśród skupienia,
Dziedzicem i dzieckiem okazał się.

Ach, Boże mocarny, dozwól mi
chować stale toć w mey pamięci,
iżbym był w możności
schować Cię szczęśnie w duszycy mey wnętrzności.
Niech Twoye słodkie: bądź otworzony!
sierce me nieprzeiednane uczyni poruszonym;
Ach! iedno włóż w uszy łaski palec,
w przeciwnym razie straconym cale.
Dotkni takoż ięzyka w zniewoleniu
mocarną swoyą dłonią.
iżbym one dziwy umiał
sławić w świątobliwych zadumie,
nadto był dziedzictwa biorcą a dziecięciem.

Ich wünsche nur bei Gott zu leben,
Ach! wäre doch die Zeit schon da,
Ein fröhliches Halleluja
Mit allen Engeln anzuheben.
Mein liebster Jesu, löse doch
Das jammerreiche Schmerzensjoch
Und lass mich bald in deinen Händen
Mein in martervolles Leben enden.

Chciałbym więc już do nieba wnijść.
Ach! Gdyby mógł już czas ten przyjść.
Ze będę Cię chwalił śpiewy radosnymi
Wraz z aniołami Twymi.
Najdroższy Jezu, zdejmij już
To bólu jarzmo. Już je skrusz!
Tak, abym rychło w ręce Twoje
Złożył bolesne życie moje!

Żyć przy Bogu iedynym moim życzeniem,
Ach! niechby nastała iuże tać godzina,
w którey śród wiesiela chwałę Pana
między anioły oddam ia pieniem.
Moy miły IEzu, zdeym ze mię
w nędzę opwite zgryzoty brzemię
a zwól rychle w Twoye ręce
duszę moią oddać po żywota męce.