Erwünschtes Freudenlicht,
Das mit dem neuen Bund anbricht
Durch Jesum, unsern Hirten!
Wir, die wir sonst in Todes Tälern irrten,
Empfinden reichlich nun,
Wie Gott zu uns den längst erwünschten Hirten sendet,
Der unsre Seele speist
Und unsern Gang durch Wort und Geist
Zum rechten Wege wendet.
Wir, sein erwähltes Volk, empfinden seine Kraft;
In seiner Hand allein ist, was uns Labsal schafft,
Was unser Herze kräftig stärket.
Er liebt uns, seine Herde,
Die seinen Trost und Beistand merket.
Er ziehet sie vom Eitlen, von der Erde,
Auf ihn zu schauen
Und jederzeit auf seine Huld zu trauen.
O Hirte, so sich vor die Herde gibt,
Der bis ins Grab und bis in Tod sie liebt!
Sein Arm kann denen Feinden wehren,
Sein Sorgen kann uns Schafe geistlich nähren,
Ja, kömmt die Zeit, durchs finstre Tal zu gehen,
So hilft und tröstet uns sein sanfter Stab.
Drum folgen wir mit Freuden bis ins Grab.
Auf! Eilt zu ihm, verklärt vor ihm zu stehen.

Światło radości upragnione.
Które rozpala Nowe Przymierze
Poprzez Jezusa, co jest pasterzem.
A my, w dolinach śmierci owce zagubione,
Dziś w pełnej mocy odczuwamy,
Jak dawno upragnionego pasterza przysyła nam Bóg,
Co nasze dusze żywić może,
Duchem i Słowem ze złych dróg
Na drogi nas kieruje Boże.
I my, wybrany Jego lud
Znamy już Jego siłę;
W Jego jednego tylko ręce
Jest to, co dla nas miłe
I co pokrzepić może serce.
Nas, swą owczarnię,On miłuje.
Od ziemskiej próżności nas odwodzi.
Wzrok nasz i serce tak kieruje,
Byśmy na Niego spoglądali
I łasce Jego zaufali.
Ten Pasterz! Który tak kocha swą owczarnię,
Że śmierć za nią przyjmie i męczarnię.
Przed ręką Jego pierzchną wrogowie straszliwi
A troska Jego dusze owiec żywi. 
Tak! Przyjdzie wędrować kiedyś cienistą doliną,
To On zadba łaską swoją abym ja nie zginął.
Za nim aż do grobu pójdziemy z radością!
Nuże! Stańmy już odmienieni przed jego Światłością. 

Blasku wiesiela żądan,
któryś nastał z przymierzem nowym,
przez IEzusa, Onci pastyrzem nam!
Oto my, zbłądzeni w padołach grobowych,
mamy w opwitości odczuwanie ninie,
iż Bóg k’nam wyprawia pastyrza z dawna żądanego,
Tenci duszycom naszym dawa pożywienie,
krok stopy naszey mocą Mowy a Ducha Swego
na ścieszki właściwe kieruie.
Oto rodzay Przezeń obrany mocność Iego odczuie;
Tenci w Swem ręku iedno miewa, co nam balsamem bywa,
w Oney sierc iest naszych siła prawdziwa.
Onci miłuie nas, trzody Swey zwierzęta,
Która Iego cieszenie a wspomożenie pamięta.
Onci wywyższa ią z marności, z ziemi,
iżby Iego miała przed oczyma swemi,
w każdy czas w klemencye Iego dufaiąc.
O Pasterzu za trzodę Swą Się wydaiący,
tęć aże po grób a po śmirć miłuiący!
Ramię Iego w możności odstraszyć wrogi, co czyhaią,
piecza Iego w możności nas, owce, karmić opwicie,
skoro czas przyidzie padołem mrocznym kroczyć, życie
oddawszy, łagodny kii wspomaga, dawa cieszenie.
Stąd podążamy śród wiesiela aże w grób.
Wraz! By kolżdy przed Nim rozpromienion stanąć mógł.

Gesegnete Christen, glückselige Herde,
Kommt, stellt euch bei Jesu mit Dankbarkeit ein!

Verachtet das Locken der schmeichlenden Erde,
Dass euer Vergnügen vollkommen kann sein!

O Błogosławieni, o owce szczęśliwe,
Stańcie przed Jezusem, śpieszcie doń z wdzięcznością!

We wzgardzie miejcie świata pokusy kłamliwe,
Abyście się pełną cieszyli radością. 

Szczęsne krześciiany, trzodo błoga,
przybądź, wdzięczna, do Iesusa, Boga!

Pogardą zapałay ku pokusie schlebiania ziemskiego,
iżby Twa szczęsność sięgnęła wypełnienia swego.

So freuet euch, ihr auserwählten Seelen!
Die Freude gründet sich in Jesu Herz.
Dies Labsal kann kein Mensch erzählen.
Die Freude steigt auch unterwärts
Zu denen, die in Sündenbanden lagen,
Die hat der Held aus Juda schon zuschlagen.
Ein David steht uns bei.
Ein Heldenarm macht uns von Feinden frei.
Wenn Gott mit Kraft die Herde schützt,
Wenn er im Zorn auf ihre Feinde blitzt,
Wenn er den bittern Kreuzestod
Vor sie nicht scheuet,
So trifft sie ferner keine Not,
So lebet sie in ihrem Gott erfreuet.
Hier schmecket sie die edle Weide
Und hoffet dort vollkommne Himmelsfreude.

O dusze wybrane! Radujcie się wielce,
Bo źródłem wesela jest Jezusa serce.
Rozkoszy tej nazwać żaden człek nie zdoła,
A głos radości także do tych woła,
Co skuci w grzechu tkwią kajdanach:
Zerwała je mężna dłoń naszego Pana.
Dawid przy nas stoi.
Ręki jego dzielnej wrogów rząd się boi.
Bo kiedy Bóg z mocą broni swego stada,
Gdy gniew Jego widzi złych wrogów gromada,
I gdy niestraszna Mu śmierć sroga
I krzyż za owce swe przyjmuje,
To im nie grozi żadna trwoga:
Owczarnia się u swego Boga wielce raduje.
Tu łąki zielone ma dla siebie,
Tam nadzieję na radość doskonalą w niebie. 

Stąd wiesielcie się, wy duszyce obrane!
W siercu Iesusowym radości fundament.
Balsamu tegoż niemaszci opowiadacza.
Radość takoż do tychże wznaszaiąc się wkracza,
które spętane więzami grzechowymi,
choć heros Judejski rozprawił się z niemi.
Dawid przy nas stawa,
ramię bohaterskie wrogom kres ich dawa.
Skoro Bóg z mocą stada sprawia ochronienie,
skoro Tenci gniewliwie czyni wrogów porażenie,
skoro od gorzkiey śmirci krzyżowey
nie stroniąc nie unika owey,
to więcej żadne ich nie spotkają nieszczęsności,
to żywot miewaią w Bodze śród radości.
Tuć zacnych pastwisk smaku maią zażywanie,
dufaiąc w tameczney Niebios wiesiela poznanie.

Glück und Segen sind bereit,
Die geweihte Schar zu krönen.

Jesus bringt die güldne Zeit,
Welche sich zu ihm gewöhnen.

Szczęście, radość są gotowe,
I korona na tę głowę,

Co się do Pana przyznaje;
Jezus jej czas zloty daje. 

Szczęsność z benedykcyą wraz nagotowane
ku koronowaniu oney rzeszy oddaney.

Iesus przynasza złote godziny
onym, co Iemu składaią daniny.

Herr, ich hoff je, du werdest die
In keiner Not verlassen,
Die dein Wort recht als treue Knecht
Im Herzn und Glauben fassen;
Gibst ihn' bereit die Seligkeit
Und lässt sie nicht verderben.
O Herr, durch dich bitt ich, lass mich
Fröhlich und willig sterben.

Panie! Ty nie opuścisz tych,
W żadnej życia potrzebie,
Co słuchają słów świętych Twych;
Przyznają się do Ciebie.
Radością darzysz już w te dni,
Nie dasz na zmarnowanie.
Więc proszę Ciebie, pozwól mi
Z pogodą umrzeć, Panie. 

Panie, w toć dufam, iż toć się nie zstanie,
iż w biadzie wszelakiey miałbyś opuszczeniem
dotknąć tych, co Twe Słowo by służebniki wierne starannie
w siercach a wiarze maią zachowanie.
Iużeś im przydał daru świętości,
nie daiąc, iżby widzieli skażenie.
O Panie, przez Twą przyczynę proszę, chciey mię
obdarzyć śmircią śród wiesiela a ochotności.

Guter Hirte, Trost der Deinen,
Lass uns nur dein heilig Wort!

Lass dein gnädig Antlitz scheinen,
Bleibe unser Gott und Hort,
Der durch allmachtsvolle Hände
Unsern Gang zum Leben wende!

O dobry Pasterzu! Tyś naszą ostoją!
Pozostaw nam świętą Ewangelię Twoją,

Zostaw oblicza Twego blask!
Bogiem nam bądź, twarzy nie odwracaj,
A ręką Twoją pełną łask
Ku życiu nasze kroki zwracaj. 

Pastyrzu dobry, Tyś cieszeniem Twoich dzieci,
day nama iedno Twego Słowa Świętego!

Niechże łaskawa Obliczność Twa świeci,
ostań Bogiem a ostoyą ludu Twego,
poprzez ramiona Twe wszechmocność dzierżące
zwróć krok nasz ku drodze do żywota prowadzącey!