Wo Gott der Herr nicht bei uns hält,
Wenn unsre Feinde toben,
Und er unser Sach nicht zufällt
Im Himmel hoch dort oben,
Wo er Israel Schutz nicht ist
Und selber bricht der Feinde List,
So ist's mit uns verloren.

Kiedy nie stoi przy nas Pan,
Gdy wrogów gromić trzeba,
Kiedy na m nie pomaga sam
Z góry, ze swego nieba,
I jeśli On nie broni nas,
I wrogów nie rozgromi w czas,
Izrael jest zgubiony.

Skoro Bóg, Pan, z nami nie przebywa,
gdaż nasze szaleią wrogi
a dla rzeczy naszey Onci nics nie zrobi
tamo, w Niebie wysokim, skoro nie bywa
Onci Izraelowi obroną, schronieniem
ni zniszczy trucizny wroga swym ramieniem,
kres wtenczas z nami nastawa.

Was Menschenkraft und -witz anfäht,
Soll uns billig nicht schrecken;
Denn Gott der Höchste steht uns bei
Und machet uns von ihren Stricken frei.
Er sitzet an der höchsten Stätt,
Er wird ihrn Rat aufdecken.
Die Gott im Glauben fest umfassen,
Will er niemals versäumen noch verlassen;
Er stürzet der Verkehrten Rat
Und hindert ihre böse Tat.
Wenn sie's aufs klügste greifen an,
Auf Schlangenlist und falsche Ränke sinnen,
Der Bosheit Endzweck zu gewinnen;
So geht doch Gott ein ander Bahn:
Er führt die Seinigen mit starker Hand,
Durchs Kreuzesmeer, in das gelobte Land,
Da wird er alles Unglück wenden.
Es steht in seinen Händen.

Co uknuć może ludzka moc,
Tego się nie lękamy.
Gdyż Bóg Najwyższy pomaga nam,
I z matni nas uwalnia sam.
Bóg wszystko widzi nawet w noc,
Każdy Mu zamia r znany.
Ci, którzy w wierze mocno trwają,
Ci opuszczenia nie zaznają;
A Bóg zamysły odstępców obala,
Na ich złe czyny nie pozwala.
Choć chytrze pragną czynić zło,
Sprytnych próbują sztuczek wielu,
By dopiąć swego złego celu,
Lecz w niwecz Bóg obraca to.
Prowadzi silna ręka Pana
Przez krzyż, gdzie ziemia obiecana,
I gdzie nie grozi już udręka,
Bo wszystko w rękach Bożych. 

Cóż obmyśla siła człecza a umysł iego
nie winno nam przydać strachu naymnieyszego.
Przeto Bóg Naywyższy przy nas stawa
a z onych sideł nas wyrywa.
Onci na nawirzchnim stolcu zasiada,
odkrytą przed Nim onych rada.
Boga mocno trzymaiącym się we wierze
w żaden czas Onci nie ostawi, od nich nie odbieży.
W niwecz onci obróci niegodziwych sprawy
a uczynek ich nikczemny zdławi.
Skoro działaią w przebiegłości
Trucizną wężową kłamliwego sprzysiężenia
dosiąc nikczemnego pragną zamierzenia;
obrać Bóg inszą drogę w możności:
swoich Onci dłonią mocarną wodzi,
przez morze Krzyża w ląd przyrzeczony szlak łodzi,
wszelkie zażegna nieszczęsności.
w Iego spoczywa to dłoniach.

Gleichwie die wilden Meereswellen
Mit Ungestüm ein Schiff zerschellen,
So raset auch der Feinde Wut
Und raubt das beste Seelengut.
Sie wollen Satans Reich erweitern,
Und Christi Schifflein soll zerscheitern.

Tak jak wzburzone morza fale
Druzgocą statek w swoim szale,
Tak wrogów wściekłość, gdy się rozjuszy.
Najlepsze skrada dobro duszy.
Tak chcą rozszerzyć królestwo szatana,
Zatopić łódź naszego Pana. 

Podobnież iako dzikie fale morza
roztrzaskać korab chcą gwałtownie,
tako y biie zapalczywość wraża
a zawłaszcza duszne dobra nayprzednie.
Ony chcąć Szatana Królestwo rozszerzyć
a w nawę Chrystusów, czyniąc wrak z oney, uderzyć.

Sie stellen uns/wie Ketzern nach/nach un=
serm Blut sie trachten.           Noch rühmen sie
sich Christen auch / die GOtt allein groß ach=
ten.          Ach GOtt !   der theure Nahme dein
muß ihrer Schalckheit Deckel seyn.               Du
wirst ein mahl auffwachen !

Jak o kacerzy ci nas lżą,
I naszej krwi szukają,
Co niby chrześcijanami są,
I Boga wychwalają.
Ach Boże, wielkie imię Twe
Im czczą przykrywą zdaje się.
Lecz kiedyś się przebudzisz.

Nękaią nas by odstępników,
nastawaią na żywot, pragną krwie;
atoli! Krześciianami bydź szczycą się,
w poczet się Boga liczą służebników
wielkich. Ach, Boże, drogie Twoie imię
fasadą swoich przewrotności czynią,
stąd dnia niektórego powstaniesz.

Auf sperren sie den Rachen weit,
Bass
Nach Löwenart mit brüllendem Getöne;
Sie fletschen ihre Mörderzähne
Und wollen uns verschlingen.
Tenor
Jedoch,
Lob und Dank sei Gott allezeit;
Tenor
Der Held aus Juda schützt uns noch,
Es wird ihn' nicht gelingen.
Alt
Sie werden wie die Spreu vergehn,
Wenn seine Gläubigen wie grüne Bäume stehn.
Er wird ihrn Strick zerreißen gar
Und stürzen ihre falsche Lahr.
Bass
Gott wird die törichten Propheten
Mit Feuer seines Zornes töten
Und ihre Ketzerei verstören.
Sie werden's Gott nicht wehren.

Pożreć gotowi oni nas,
Bas
Ryczą potwornie tak jak lwy,
I szczerzą swe mordercze kły,
Paszczę swą rozwierają. 
Tenor
Lecz wprzódy
Chwalimy Boga cały czas;
Tenor
Broni nas wciąż bohater z Judy.
Klęski jeno doznają.
Alt
Przeminą oni jak plewy rozrzucone,
A wierzący zostaną jak drzewa zielone.
I podrze się ich podła sieć,
Radości swej nie będą mieć.
Bas
Pochłonie proroków fałszywych
Gniewu Bożego ogień straszliwy,
A ich herezje będą spalone.
Bóg złamie ich obronę. 

Oto z szeroko roztwartemi paszczęki
Bas
Na wzór lwów ryki z siebie wydaią;
mordercze kły swe obnażaią
dybią, iżby nas pożarli.
Tenor
Atoli,
W każdy czas Bogu sława a dzięki,
Tenor
Bohater Iudski z tarczą przy nas stoi,
nie przyidzie, iżby do kresu dotarli.
Alt
ci zczezną by otręby przy młóceniu,
podczas gdy ostaną się by drzewa zielone wierni Iego wierzeniu.
Onci im sidła rozszarpie cale
a nauki onych fałeszne obali.
Bas
Oto Bóg bezrozumnych proroków
ogniem wytraci swey zapalczywości
a pomięsza ich nieprawowierności.
Nie obronią tych przez Bogiem.

Schweig, schweig nur, taumelnde Vernunft!

Sprich nicht: Die Frommen sind verlorn,
Das Kreuz hat sie nur neu geborn.
Denn denen, die auf Jesum hoffen,
Steht stets die Tür der Gnaden offen;
Und wenn sie Kreuz und Trübsal drückt,
So werden sie mit Trost erquickt.

Milcz, milcz już chwiejny rozumie!

Nie mów: pobożni są zgubieni.
Oni przez krzyż są nowo narodzeni.
Bo ci, co w Jezusie nadzieję pokładają,
Zawsze przed sobą laski drzwi otwarte mają.
A gdy ich przygnie krzyż do ziemi,
Przez Niego będą pocieszeni.

Zamilkniy, zamilkniy więc, rozsądku tchnący niestałością!

Źle prawisz, iakoby świątobliwi bydź straconemi mieli,
oto Krzyż jedno obdarował onych żywota nowością.
Gdaż onym, co w Jezusie dufność położyć chcieli
dźwierze klemencyi w czas każdy roztworzone;
a skoro bywaią ode Krzyża a biady dawione
będąć pocieszeniem oto pokrzepione.

Die Feind sind all in deiner Hand,
Darzu all ihr Gedanken;
Ihr Anschläg sind dir, Herr, bekannt,
Hilf nur, dass wir nicht wanken.
Vernunft wider den Glauben ficht,
Aufs Künftge will sie trauen nicht,
Da du wirst selber trösten.

Den Himmel und auch die Erden
Hast du, Herr Gott, gegründet;
Dein Licht lass uns helle werden,
Das Herz uns werd entzündet
In rechter Lieb des Glaubens dein,
Bis an das End beständig sein.
Die Welt lass immer murren.

W ręce Twej, Panie, każdy wróg;
Ty znasz jego zamiary,
Wiesz o zamysłach czarta sług.
Daj na m dochować wiary.
Gdy rozum wiarę zwalczyć chce,
I w przyszłość wierzyć boi się,
To tylko Ty pocieszysz.

Niebo i ziemia cala wszak
Są ręką Twą stworzone.
Niechaj Twe światło płonie tak,
Ze serce nam zapłonie
Wielką miłością wiary Twej.
Daj, byśmy stali byli w niej,
Choć świat by groźnie sarkał. 

Wszytkie wrogi w Twey dłoni zamknione
razem z zamysłami swemi;
nastawania ich Tobie, Panie, znane
wspomóż iedno, iżbyśmy nie byli zagubieni.
Umysł się przeciwstawia myśli wierzącey,
nie zawierzymy mu w godzinie będącey,
ku temu od Ciebie będziem wspomożeni.

Niebiosa, takoż ziemie
dzięki Tobie, Panie Boże, maią osadzenie;
niechże nam światło Twoye świeci z dala,
niech sierce nasze miłością zapala
prawą do łaski, którą Twe wierzenie,
niechay trwale na kres czeka.
Niech świat szemra do wieka.