Bringet dem Herrn Ehre seines Namens,
betet an den Herrn im heiligen Schmuck.

„Oddajcie Panu chwałę należną imieniu Jego!
Złóżcie Panu pokłon w świętej szacie!" 

Nieście PAnu chwałę Imienia Iego, modły PAnu nieście śród ornamentu świątobliwości.

Ich eile, die Lehren
Des Lebens zu hören
Und suche mit Freuden das heilige Haus.

Wie rufen so schöne
Das frohe Getöne
Zum Lobe des Höchsten die Seligen aus!

Po naukę śpieszę,
Która życie niesie,
I święty przybytek odwiedzam w radości,

Gdzie radosne głosy
Płyną pod niebiosy
Pięknie sławiąc chwalę Pana wysokości. 

Podążam, iżbym nauczania
możność miał żywota wysłuchania
a szukam radośnie domostwa świętego.

Tako wdzięcznie woła
melodia wesoła
świątobliwych ku czy Nawirzchniego!

So wie der Hirsch nach frischem Wasser schreit,
So schrei ich, Gott, zu dir.
Denn alle meine Ruh
Ist niemand außer du.
Wie heilig und wie teuer
Ist, Höchster, deine Sabbatsfeier!
Da preis ich deine Macht
In der Gemeine der Gerechten.
O! wenn die Kinder dieser Nacht
Die Lieblichkeit bedächten,
Denn Gott wohnt selbst in mir.

Jak jeleń podąża za świeżą wodą,
Tak, Panie, wołam ja za Tobą.
Tyś mym pokojem, Boże w niebie,
Nikt mi go nie da oprócz Ciebie.
Jak święte, jak wspaniałe
Sabatu Twego święto, Boże!
Tam wielbią Twoją moc i chwałę
W Twych sprawiedliwych zborze.
O! Któż z potomków nocy ciemnej
Tę słodycz pojąć może?
Bo Bóg sam mieszka we mnie. 

Iako ieleni ryk pragnienie wody świeżey rozgłasza
tak y me wołanie k’Tobie, BOŻE, się wznasza.
Przeto wszytkim mem odpoczynieniem
nikt Ciebie kromie.
Iak świątobliwym a cennym, drogim,
iest, Nawirzchni, Twe świętowanie!
Sławię siłę przeto Twey mocności
śród prawych społeczności.
O! skoro dzieciątka nocy tey
poiąć raczyły miłowanie iey
tedy Bóg sam mieszka w mey wnętrzności.

Mund und Herze steht dir offen,
Höchster, senke dich hinein!

Ich in dich, und du in mich;
Glaube, Liebe, Dulden, Hoffen
Soll mein Ruhebette sein.

Serce się otworzyć stara;
Racz się. Panie, w środku skryć!

Jam jest w Tobie, a Ty we mnie;
Miłość, cierpliwość, nadzieja i wiara
Mają mi spocznieniem być. 

Usty z siercem przed Tobą rostworzone,
Nawirzchni, wnidź do ich wnętrzności!

Ia w Ciebie, Ty we mię zasię;
wierzenie, miłowanie, cierpliwość, dufanie
winny łożem mi bydź odpoczynienia.

Bleib auch, mein Gott, in mir
Und gib mir deinen Geist,
Der mich nach deinem Wort regiere,
Dass ich so einen Wandel führe,
Der dir gefällig heißt,
Damit ich nach der Zeit
In deiner Herrlichkeit,
Mein lieber Gott, mit dir
Den großen Sabbat möge halten.

I we mnie, Boże, pozostawaj,
Ducha mi Twojego dawaj.
Niech według Słowa mną kieruje,
A ja tak niechaj postępuję,
Byś Ty miał w tym upodobanie,
Abym, gdy mój nadejdzie czas,
Mógł, dobry Boże, z Tobą wraz
W Twej wielkiej chwale. Panie,
Twój wielki Sabat święcić nieprzerwanie! 

Pozostań takoż, moy BOŻE, przy mię
przyday mi Ducha Twego,
Tenci mną rządzić będzie podług Słowa Twego,
iżbym po teyże kroczył ścieszce śmiało,
tać zwana Tobie miłą,
bym po skończeniu czasu, tenci ziemie dany,
pośród Twey świetności,
z Tobą, BOŻE moy umiłowany
święto wielkie chować był w możności.

Amen zu aller Stund
Sprech ich aus Herzensgrund;
Du wolltest uns tun leiten,
Herr Christ, zu allen Zeiten,
Auf dass wir deinen Namen
Ewiglich preisen. Amen.

Amen. Ty prowadź sam,
Chryste, aż dojdziem tam,
Mówię to dnia każdego
Z głębi serca mojego,
Gdzie Twoje Imię, Panie,
Będziemy wielbić. Amen. 

Niech stanie się w każdey godzinie
rzekę z sierca ia wnętrzności;
zechciałeś Ty wieść nasze plemię,
Panie IEzu, przez czas do wieczności,
iżbyśmy imienia Twego wiecznie
sławę głosili. Niech się stanie.