Ich glaube, lieber Herr, hilf meinem Unglauben!

„Wierzę, pomóż niedowiarstwu memu." 

Iać wierzę, miluczki Panie, wspomóż bezwierność moye!

Des Herren Hand ist ja noch nicht verkürzt,
Mir kann geholfen werden.
Ach nein, ich sinke schon zur Erden
Vor Sorge, dass sie mich zu Boden stürzt.
Der Höchste will, sein Vaterherze bricht.
Ach nein! er hört die Sünder nicht.
Er wird, er muss dir bald zu helfen eilen,
Um deine Not zu heilen.
Ach nein, es bleibet mir um Trost sehr bange;
Ach Herr, wie lange?

Jeszcze nie ukrócona jest prawica Pana,
Więc mnie również pomoc może zostać dana.
Ach, nie! Już ziemia mnie pochłania
Od troski, co mnie rzuca na kolana.
Najwyższy chce, a Jego serce już się kruszy!
Ach, nie! Na grzesznika głos są głuche Jego uszy.
On nadejść musi, On już nadchodzi,
On cię od biedy oswobodzi.
Ach, nie! Trzęsą mną strachu dreszcze.
Panie, jak długo jeszcze? 

Ramię Pańskie nie bywa skurczonym,
mogę bydź wspomożony.
Ach nie, pod ziemię ciągnie mię udręka.
na ziemię ieśm ia obalony.
Nawiętszego wola, sierce Oćca pęka.
Ach nie! Onci nie słucha grzeszącego.
Chce on a musi wspomożenia nagłego
udzielić, pośpieszyć z od biady ratowaniem.
Ach nie, zatrwożony wyglądam za cieszeniem;
ach Panie, długie me będzieć czekanie?

Wie zweifelhaftig ist mein Hoffen,
Wie wanket mein geängstigt Herz!

Des Glaubens Docht glimmt kaum hervor,
Es bricht dies fast zustoßne Rohr,
Die Furcht macht stetig neuen Schmerz.

Pełna zwątpienia moja nadzieja.
Serce się waha wśród zatrwożenia!

Tli się knot wiary, lecz gasnąć zaczyna,
I nadłamana pęka już trzcina.
Lęk ciągle nowe zsyła mi cierpienia. 

Dufność ma tako pełna wątpliwości,
chwieyne me tako sierce przerażone! 

Len wiary tli się ledwe iskierką iasności,
trzściny włókno niemalże skruszone,
boyaźń stale nowotne tworzy boleści.

O fasse dich, du zweifelhafter Mut,
Weil Jesus itzt noch Wunder tut!
Die Glaubensaugen werden schauen
Das Heil des Herrn;
Scheint die Erfüllung allzufern,
So kannst du doch auf die Verheißung bauen.

Pokrzep się, serce przejęte trwogą:
Cuda i dzisiaj zdarzyć się mogą,
I ujrzą kiedyś wiary źrenice
Pana zbawienie.
Więc, gdy ogarnia cię zwątpienie
Za kamień węgielny weź tę obietnicę. 

Odzyskay siłę, duszyco wątpiąca,
Iesus cuda działa ninie!

Oczom Twey wiary Zbawienie
ukaże się Pańskie zstępuiące;
chociay zdaie się odległe od spełnienia,
wznoś na posadzie onego przyrzeczenia.

Der Heiland kennet ja die Seinen,
Wenn ihre Hoffnung hülflos liegt.

Wenn Fleisch und Geist in ihnen streiten,
So steht er ihnen selbst zur Seiten,
Damit zuletzt der Glaube siegt.

Wszak swoje dzieci zna Zbawiciel.
Wie, gdy się nadzieja wzrok podnieść boi,

Gdy duch się z mdłym ciałem potykać stara,
To Zbawca sam u boku stoi,
Aby zwyciężyć mogła wiara.

Zna Wybawca swoye prawie
skoro ich wiarę pewność opuściła.

Skoro duch przeciw ciału woyuie
Onci sam u ich boku staie,
iżby wiara koniecznie zwyciężyła.

Wer hofft in Gott und dem vertraut,
Der wird nimmer zuschanden;
Denn wer auf diesen Felsen baut,
Ob ihm gleich geht zuhanden
Viel Unfalls hie, hab ich doch nie
Den Menschen sehen fallen,
Der sich verlässt auf Gottes Trost;
Er hilft sein'n Gläubgen allen.

Kto w Bogu swą nadzieję ma,
Ten wstydzić się nie będzie,
Bo wieczna jest opoka ta,
A choć nieszczęścia wszędzie,
To nie widziałem nigdy ja
Człeka upadającym,
Co w Bogu swą nadzieję ma;
Pomaga Pan wierzącym. 

Któż Bodze dufa, w nim maiąc nadzieyę
nie będzieć wszak nigdy pohańbionym;
Któż muruie na fundamencie onym,
chocia wokół nieszczęsność się dzieie
mnoga, nigdy przed oczami swoyemi
nie miałem upadu człeka onego ziemie,
bo tenci w Bodze nayduie cieszenie;
wszem Onci wierzącym swym dawa wspomożenie.