Erfreute Zeit im neuen Bunde,
Da unser Glaube Jesum hält.

Wie freudig wird zur letzten Stunde
Die Ruhestatt, das Grab bestellt!

Przymierza nowego radosny to czas,
Gdy wiara Jezusa się trzyma.

Jak pełna radości ostatnia godzina,
Gdy miejsce spoczynku - nasz grób - czeka nas!

Śród Nowego Przymierza chwila to wesoła,
w którey wierzenie nam IEzusa chwycić zdoła.

Iakoż wesele iest w ostatniey chwili,
byśmy w grób gotowy na zawsze się złożyli!

Herr, nun lässest du deinen Diener in Friede fahren,
wie du gesaget hast.

Was uns als Menschen schrecklich scheint,
Ist uns ein Eingang zu dem Leben.
Es ist der Tod
Ein Ende dieser Zeit und Not,
Ein Pfand, so uns der Herr gegeben
Zum Zeichen, dass er's herzlich meint
Und uns will nach vollbrachtem Ringen
Zum Frieden bringen.
Und weil der Heiland nun
Der Augen Trost, des Herzens Labsal ist,
Was Wunder, dass ein Herz des Todes Furcht vergisst!
Es kann den erfreuten Ausspruch tun:

Denn meine Augen haben deinen Heiland gesehen,
welchen du bereitet hast für allen Völkern.

,,Teraz puszczasz sługę swego. Panie, według  słowa swego w pokoju,"
To, co tak straszne w oczach ludzi,
To do nowego życia brama,
Ta śmierć, co przerażenie budzi,
Choć kończy dla nas cierpień czas,
Rękojmią daną nam przez Pana
Na znak, że On miłuje nas,
I dla nas, po skończonym boju,
Pragnie pokoju.
A skoro teraz Zbawcę mam,
Co pociechę sercu, rozkosz oczom daje,
Serce grozę śmierci pamiętać przestaje.
Radośnie mogę wołać sam:
„Gdyż oczy moje widziały zbawienie Twoje,
które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów."

Panie, ninie służebnikowi swemu dozwalasz,
by spokoynym odszedł zgodnie z rzeczeniem Twym.

Cóż oczom człeczym straszliwe się zdawa
iest przeyście nam do żywota zgonem.
Zgon kres czasu tego y biady dawa,
tać obietnica od Pana złożona
znamieniem, iż serdeczną wola Iego,
a po wypełnieniu biegu skończonego
chce nas obdarzyć pokoiem.
A skoro Zbawca ninie
oczom balsamem, sercu ukoieniem,
cóż dziwić się, iż sierce przepomina obawy przed zgonem swoie?
Ono w możności wyrzec radosnych słów wiela:

Tedy me oczy uyrzały Twego Zbawiciela,
Iegoś nagotował ludom wszem.

Eile, Herz, voll Freudigkeit
Vor den Gnadenstuhl zu treten
Du sollst deinen Trost empfangen
Und Barmherzigkeit erlangen,
Ja, bei kummervoller Zeit,  
Stark am Geiste, kräftig beten.

Spiesz serce, pełne radości,
Przed tron łaski Najwyższego!
Pan nad tobą się zmiłuje,
Pocieszeniem obdaruje.
Więc na ziemi, w czas żałości,
Módl gorąco się do Niego.

Nuże, sierce, weselem przepełnione,
iżbyś stanęło przed stolcem łaskawości.
Winnoś odczuć pocieszenie
Twe, zdobędziesz i litości,
iście, skoro czas zgryzoty nastawa,
niech modły usilne z mocą ducha dawasz.

Ja, merkt dein Glaube noch viel Finsternis,
Dein Heiland kann der Zweifel Schatten trennen;
Ja, wenn des Grabes Nacht
Die letzte Stunde schrecklich macht,
So wirst du doch gewiss
Sein helles Licht im Tode selbst erkennen.

Choć otaczają wiarę ciemności,
To ma Zbawiciel moc.
By przegnać cienie wątpliwości.
A chociaż grobu noc
Tak nas przeraża niesłychanie,
To z całą pewnością
Z Jezusa światłością
W śmierci twej będziesz miał spotkanie.

Choć wiara wieleć ieszcze mroczności wymienia,
rozprasza Twoy Zbawca cienie rozproszenia;
iście, skoro noc grobowa
konieczną godzinę pośród trwogi chowa,
to Ty z pewnością
poznasz przy śmierci, co Iego iasną światłością.

Es ist das Heil und selig Licht
Für die Heiden,
Zu erleuchten, die dich kennen nicht,
Und zu weiden.
Er ist deins Volks Israel
Der Preis, Ehre, Freud und Wonne.

On wszak dla pogan światło śle,
On zbawieniem.
Dla tych, którzy nie znają Cię,
Oświeceniem.
On dla Izraela jest
Radością oraz chwałą.

Teć zbawienie, święte światłości dano
czcicielom bałwanów,
na nieznaiących Cię oświecenie,
onych błonie,
On Twego ludu Izraela
chwałą, czcią, rozkoszą, źródłem wesela.