Erfreut euch, ihr Herzen,
Entweichet, ihr Schmerzen,
Es lebet der Heiland und herrschet in euch.

Ihr könnet verjagen
Das Trauren, das Fürchten, das ängstliche Zagen,
Der Heiland erquicket sein geistliches Reich.

Serca, się radujcie,
Bóle ustępujcie,
Bo żyje Zbawiciel i panuje w was.

I pewna to rzecz,
Że żal, lęk, zwlekanie mogą odejść precz,
Bo ducha królestwo On żywi w ten czas.

Weselcie się, serc wnętrzności,
pierzchać wam, wy boleści,
Zbawca oto żyw, w was rządy ma Chrystus.

Niechay wam więc pryska
żałoba i trwoga i strachliwe drżenie,
Zbawca sam odżywia Swe duchowe mienie.

Es bricht das Grab und damit unsre Not,
Der Mund verkündigt Gottes Taten;
Der Heiland lebt, so ist in Not und Tod
Den Gläubigen vollkommen wohl geraten.

Grób pęka i wraz z tym znika nasza męka sroga,
A usta Boże czyny opiewają.
Zbawiciel żyje, więc czy śmierć czy trwoga,
Wierzący pełni dobra doświadczają.

Kruszeie grób, pospołu biada nasza,
ięzyk dzieła Boże ogłasza;
oto Zbawca żyw, stąd kędy biada, zgon
iest dla wierzących pełny szczęścia skłon.

Lasset dem Höchsten ein Danklied erschallen
Vor sein Erbarmen und ewige Treu.

Jesus erscheinet, uns Friede zu geben,
Jesus berufet uns, mit ihm zu leben,
Täglich wird seine Barmherzigkeit neu.

Niechaj pieśń dziękczynna dla Pana popłynie,
Za łaskę, za wierność i za życia słowa.
Jezus sam nam daje dar pokoju swego,
Jezus do życia wzywa wspólnego,
A kielich jego miłosierdzia pełny wciąż od nowa.

Niech Naywyższemu oda dzięki płynie
za zmiłowanie, wierność po wsze czasy.

IEzus ukazał się pokóy dać ninie,
IEzus powołuie z nim wieść życie nasze,
miłosierdzie iego nowym iest co dzień.

Tenor
Bei Jesu Leben freudig sein
Ist unsrer Brust ein heller Sonnenschein.
Mit Trost erfüllt auf seinen Heiland schauen
Und in sich selbst ein Himmelreich erbauen,
Ist wahrer Christen Eigentum.
Doch weil ich hier ein himmlisch Labsal habe,
So sucht mein Geist hier seine Lust und Ruh,
Mein Heiland ruft mir kräftig zu:
Mein Grab und Sterben bringt euch Leben,
Mein Auferstehn ist euer Trost.
Mein Mund will zwar ein Opfer geben,
Mein Heiland, doch wie klein,
Wie wenig, wie so gar geringe
Wird es vor dir, o großer Sieger, sein,
Wenn ich vor dich ein Sieg- und Danklied bringe.

{Tenor, Alt}
{Mein, Kein} Auge sieht den Heiland auferweckt,
Es hält ihn {nicht, noch} der Tod in Banden.

Tenor
Wie, darf noch Furcht in einer Brust entstehn?

Alt
Läßt wohl das Grab die Toten aus?

Tenor
Wenn Gott in einem Grabe lieget,
So halten Grab und Tod ihn nicht.

Alt
Ach Gott! der du den Tod besieget,
Dir weicht des Grabes Stein, das Siegel bricht,
Ich glaube, aber hilf mir Schwachen,
Du kannst mich stärker machen;
Besiege mich und meinen Zweifelmut,
Der Gott, der Wunder tut,
Hat meinen Geist durch Trostes Kraft gestärket,
Dass er den auferstandnen Jesum merket.

Nadzieja:
To, że Jezus żyje, to powód radości,
Która pierś mą przenika, jak promień jasności.
Pełnym pociechy patrzeć na Zbawiciela swego
I w sobie samym budować Królestwo Jego
To skarbem jest prawdziwych chrześcijan.
Lecz skoro tu już dostępuję niebieskiego
pocieszenia,
I kiedy już tutaj szuka duch mój rozkoszy
odpocznienia,
Zbawiciel mój donośnym woła głosem:
„Mój grób i śmierć życie wam przynosi,
A moje zmartwychwstanie waszym pocieszeniem."
Wprawdzie me usta chcą ofiarę składać
O Zbawco! Jak jednak miernie,
Jak marnie i jak też mizernie
Zabrzmi przed Tobą, o wielki zwycięzco,
Ma pieśń pochwalna, co Twe chwali męstwo?

Nadzieja, Trwoga:
Oko { me | nie } widzi zmartwychwstałego Zbawiciela.
A śmierć { nie | wciąż } trzyma go w swych pętach,

Nadzieja:
Jakże to? Czy trwoga może się jeszcze lęgnąć w czyjejś piersi?

Trwoga:
A czyż wypuszczają umarłych groby?

Nadzieja:
Kiedy w grobowcu leży Bóg,
To grób i śmierć zatrzymać go nie zdolne.

Trwoga:
Ach Boże, któryś śmierć pokonać mógł!
I grobu głaz i pieczęć Tobie są powolne.
Wierzę, lecz pomóż mej słabości,
Bo tylko Tobie wzmocnić mnie się uda.
Pokonaj mnie w mej ludzkiej niestałości.
Bóg, który czyni cuda,
Przez pocieszenia moc podnosi ducha mego,
Tak, że już może on ujrzeć Pana
zmartwychwstałego.

Tenor
Radosnym być, gdy IEzus żyw na ziemi
to w piersi nam promień słoneczney iasności.
Oglądać Zbawcę pociechą napełnionymi
i w sobie samych Królestwo BOŻE wznosić
to krześcian własność iest prawdziwa.
Niebieski balsam tu-ć moim sam bywa,
stąd duch szuka kędy rozkosz, odpocznienie,
głos Zbawcy z mocą mi przybywa:
,,Móy grób, móy skon wam niesie żywot,
pociecha wam mym zmartwychwstaniem.''
Usta me pragną wszak przynieść ofiarę,
móy Zbawca, iakkolwiek małą się staram,
niewielkim tak, błahym darem
musi przed Tobą być, Zwycięzco wielki,
gdy oddam Ci pieśń wygraney i dzięki.

{Tenor, Alt}
Żadne oko nie/Moie oko iuż widzi Zbawcę wzbudzonego,
zgon pęta rozciągnął/zgon pęt nie rozciąga wokół Niego.

Tenor
Iakże nadzieia ostać się nam może?

Alt
Wychodzi ten, kto śpi w grobu w komorze?

Tenor
A skoro sam BÓG w grobie legł
nie wstrzyma go moc zgonu, wiek.

Alt
Ach BOŻE! Któryś śmierć pokonał,
głaz z grobu pierzchł, pieczęć stłamszona.
Ia wierzę, lecz wspomóż niebożę,
mocnym Ty mię uczynić możesz;
zwalcz mię wraz z mym wahaniem,
BÓG, który sam ieden czyni cuda
wsparł ducha z mocą swoim pocieszeniem,
rozpoznać Zmartwychwstałego mu się uda.

{Alt, Tenor}
Ich furchte {zwar, nicht} des Grabes Finsternissen
Und {klagete, hoffete} mein Heil sei {nun, nicht} entrissen.

beide
Nun ist mein Herze voller Trost,
Und wenn sich auch ein Feind erbost,
Will ich in Gott zu siegen wissen.

Trwoga, Nadzieja:
{ Lękam | Nie lękam } się zimnych grobów mroku.
I { biadałam | nadzieję miałam } że zbawienia { nie | oto } dostąpię.

Oba głosy:
Lecz dziś me serce pełne pocieszenia.
A gdyby wróg zły wyszedł mi na drogę,
To wiem jak w Bogu go zwyciężyć mogę. 

{Alt, Tenor}

Lękam się tak/Nie lękam się mroku grobowego,
opłakuię klęskę/ufam ia w zwycięstwo zbawienia mego.

Oba głosy

Serce me pełne pociechy ninie
a gdy się nawet i wróg sroży
zwyciężę ia rozkazem BOŻYM.

Alleluja! Alleluja! Alleluja!
Des solln wir alle froh sein,
Christus will unser Trost sein.
Kyrie eleis.

Alleluja! Alleluja! Alleluja!
Więc w radości chcemy żyć,
Bo Chrystus chce pociechą być.
Kyrielejson.

Po trzykroć chwała Panu!
Stąd nasze rozweselenie,
od Chrysta balsam nam dany.
Panie, miey nad nami zmiłowanie.