WEr mich liebet/der wird mein Wort halten/
und mein Vater wird ihn lieben / und wir
werden zu ihm kommen / und Wohnung bey ihm
machen. Joh. XIV, 23.

Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy.

Który mię kce miłować
tenci Mowę mą zachowa,
a Ociec moy miłością ji obdarować
raczy a przybywszy pospołu k niemu
mieszkanie tamo nagotuiemy.

O ! was sind das vor Ehren /
Worzu uns JEsus setzt ?
Der uns so würdig schätzt/
Daß er verheisst /
Sambt Vater und dem Heil’gen Geist
In unsern Hertzen einzukehren.
O ! was sind das vor Ehren ;
Der Mensch ist Staub /
Der Eitelkeit ihr Raub /
Der Müh und Arbeit Trauerspiel/
Und alles Elends Zweck und Ziel.
Wie nun ? der Allerhöchste spricht/
Er will in unsern Seelen
Die Wohnung sich erwehlen ;
Ach was thut GOttes Liebe nicht ;
Ach daß doch / wie er wolte /
Ihn auch ein jeder lieben solte !

Jaki to zaszczyt, wielki niesłychanie,
Który Pan Jezus nam przeznaczył.
On, co nas tak cenić raczył,
Że złożył obietnicę nam,
Że On, i Duch Święty, i Ojciec sam
W naszych to sercach obiorą mieszkanie.
Jaki to zaszczyt, wielki niesłychanie!
Prochem wszak jest człowiek,
Żerem i pastwą pada próżności.
Trud i wysiłek sen mu spędza z powiek,
Wszystko go wiedzie ku marności.
Jakże więc to? Czemu powiada Bóg,
Że chce przejść duszy ludzkiej próg,
By znaleźć tam mieszkanie?
Ach, przedziwne jest to miłowanie!
Ach, gdyby choć zgodnie z Wolą Jego,
Kochał i człowiek Stwórcę swego.

O iakież to honory chodzi,
ku którym nas sam Iesus wodzi?
Tenci nas tako wielmi uważa,
iż obietnicą nas obdarza,
będzieć z Oćcem a Świętym Duchem
w siercach mieszkanie swe gotować.
O iakichż to honorach mowa?
Człek wszakże prochem,
łupem marności,
tragiczną grą mozołu, pracey
kresem a celem dla wszej nieszczęsności.
Cóż ninie? W naszey,
Nawiętszy prawi, duszycy
mieszkanie obrać sobie życzy.
Ach, czegóż tać miłość Boża nie sprawi?
Ach, niechby, z Iego wolą w zgodności,
wszelki człowiek miłował Ji prawie.

     Komm Heiliger Geist / HErre GOtt ! er-
füll mit deiner Gnade gut deiner Gläubigen
Hertz / Muth und Sinn.   Dein brünst’ge
Lieb entzünd in ihnen.  O  HERR / durch dei-
nes Lichtes Glantz zu dem Glauben versamm
let hast das Volck aus aller Welt Zungen.
Das sey dir  /  HErr  /  zu Lob gesungen.
Halleluja ! Halleluja.

O Duchu Święty, Boże przyjdź!
Z Swą łaską do Swych wiernych wnijdź.
Napełnij prawdą serca ich,
Miłości ogień rozpal w nich.
O Panie, coś przez światło Swe
Zgromadził świata ludy wsze
Do jednej i prawdziwej wiary,
Dziękczynień naszych przyjm ofiary.
Alleluja! Alleluja!

Poidzi, Święty Duchu, Panie Boże,
napełń klemencyi dobrotą nuże
sierce, myśl, zmysł ludu wiernego,
miłość płomienną wlewając w niego.
O Panie, dzięki światła Twego iasności
w wierze lud wszego świata zebrano,
co wszytkiemi ięzyki prawić w możności.
iżby na chwałę Twą, Panie, śpiewano.
Chwała Panu, chwała Panu.

Die Welt mit allen Königreichen /
Die Welt/ mit aller Herrlichkeit
Kan dieser Herrlichkeit nicht gleichen/
Womit uns unsre GOtt erfreut :
Daß er in unsern Hertzen thronet/
Und wie in einem Himmel wohnet.
Ach GOtt/ wie seelig bin ich doch !
Wie seelig werden wir erst noch/
Wenn wir nach dieser Zeit in Erden
Bey dir im Himmel wohnen werden.

Świat ze swoimi królestwami,
Świat oraz jego wspaniałości
Nie może równać się radości,
Którą nasz Bóg się dzieli z nami:
Ze w naszych sercach sam ma tron,
Że w nich zamieszkać raczył On.
Ach, Boże! Jakże nam jest błogo!
Jak błogo jeszcze będzie nam,
Kiedy dotrzemy ziemską drogą
Do Nieba, gdzie Ty mieszkasz sam!

Oto świat z królestwy swemi,
wszytka świętość na tey ziemi
w równości prawie nie stawa,
z tąć, co nama Bóg nasz dawa:
iż Onci w siercach nam tronuie
a iakoby w Niebiesiech zamieszkuie.
Ach, Boże, błogosławieniśmy przecie,
a będziem więcey błogosławionemi,
skoro po czasie na tym świecie
w Niebiesiech przy Tobie postawionemi.

       GOtt Heil’ger Geist /  du Tröster
werth /  gieb dein’m Volck ein rley
Sinn auf Erd.    Steh bey uns in der
letzten Noth/ g’leit uns ins Leben aus
dem Tod.

U Gardinera i Leonhardta/Harnoncourta proponuje się:

      Du heilige Brunst/ süßer Trost/
Nun hilff uns frölich  und getrost  in
Deinem Dienst beständig bleiben/ die
Trübsal    uns   nicht    abtreiben.    O
HErr /   durch dein Krafft uns   bereit
und stärck des Fleisches Blödigkeit/
daß wir hier ritterlich ringen  /  durch
Tod und Leben zu dir dringen.     Hal=
leluja!    Halleluja!