Allein zu dir, Herr Jesu Christ,
Mein Hoffnung steht auf Erden;
Ich weiß, dass du mein Tröster bist,
Kein Trost mag mir sonst werden.
Von Anbeginn ist nichts erkorn,
Auf Erden war kein Mensch geborn,
Der mir aus Nöten helfen kann.
Ich ruf dich an,
Zu dem ich mein Vertrauen hab.

W Tobie nadzieję tylko mam,
Jezu, wśród świata tego.
Tyś jako pocieszyciel dan,
I nie chcę mieć innego.
Nie zrodził się przez wieków wiek
Na ziemi tej ni jeden człek,
Który by z biedy wyrwał mnie.
Więc wołam Cię,
Któremu zaufałem wszak.

Mein Gott und Richter, willt du mich aus dem Gesetze fragen,
So kann ich nicht,
Weil mein Gewissen widerspricht,
Auf tausend eines sagen.
An Seelenkräften arm und an der Liebe bloß,
Und meine Sünd ist schwer und übergroß;
Doch weil sie mich von Herzen reuen,
Wirst du, mein Gott und Hort,
Durch ein Vergebungswort
Mich wiederum erfreuen.

Mój Boże i sędzio, czy chcesz mnie pytać o Twe przykazania?
Nie umiem odpowiedzieć, Panie,
Bo odrzec się sumienie wzbrania
Z tysiąca na jedno nawet pytanie.
Słabym na mej duszy i w miłości słaby,
A grzech mój przede mną postępuje.
Lecz, gdy go z serca pożałuję,
Wtenczas Ty, Boże mój łaskawy,
Przez Twe przebaczenia słowo
Rozradujesz mnie na nowo.

Wie furchtsam wankten meine Schritte,
Doch Jesus hört auf meine Bitte
Und zeigt mich seinem Vater an.

Mich drückten Sündenlasten nieder,
Doch hilft mir Jesu Trostwort wieder,
Dass er für mich genung getan.

Jak krok mój chwieje się, zatacza!
Lecz Jezus słucha i przebacza;
Swojemu Ojcu mnie przedstawia.
Choć uciskają mnie me grzechy,
Lecz wspiera mnie słowo pociechy
I Jego czyn, co mnie wybawia.

Mein Gott, verwirf mich nicht,
Wiewohl ich dein Gebot noch täglich übertrete,
Von deinem Angesicht!
Das kleinste ist mir schon zu halten viel zu schwer;
Doch, wenn ich um nichts mehr
Als Jesu Beistand bete,
So wird mich kein Gewissensstreit
Der Zuversicht berauben;
Gib mir nur aus Barmherzigkeit
Den wahren Christenglauben!
So stellt er sich mit guten Früchten ein
Und wird durch Liebe tätig sein.

Mój Boże, nie odrzucaj sługi złego,
Choć Twe przykazanie przekraczam codziennie,
Od oblicza Twego!
Najmniejsze z nich zachować staram się daremnie;
Lecz, gdy o nic innego prosić nie będę,
Jak tylko o pomoc Jezusa Pana,
Pokój w sumieniu mym zdobędę;
Pewność mi będzie dana.
Daj mi z ogromnej łaski Twej
Wiarę prawdziwą, proszę!
A Pan w miłości wielkiej swej
Owoców dobrych zniesie kosze.

Gott, der du die Liebe heißt,
Ach, entzünde meinen Geist,
Lass zu dir vor allen Dingen
Meine Liebe kräftig dringen!
Gib, dass ich aus reinem Triebe
Als mich selbst den Nächsten liebe;
Stören Feinde meine Ruh,
Sende du mir Hülfe zu!

Mój Boże, nie odrzucaj sługi złego,
Choć Twe przykazanie przekraczam codziennie,
Od oblicza Twego!
Najmniejsze z nich zachować staram się daremnie;
Lecz, gdy o nic innego prosić nie będę,
Jak tylko o pomoc Jezusa Pana,
Pokój w sumieniu mym zdobędę;
Pewność mi będzie dana.
Daj mi z ogromnej łaski Twej
Wiarę prawdziwą, proszę!
A Pan w miłości wielkiej swej
Owoców dobrych zniesie kosze.

Ehr sei Gott in dem höchsten Thron,
Dem Vater aller Güte,
Und Jesu Christ, sein'm liebsten Sohn,
Der uns allzeit behüte,
Und Gott dem Heiligen Geiste,
Der uns sein Hülf allzeit leiste,
Damit wir ihm gefällig sein,
Hier in dieser Zeit
Und folgends in der Ewigkeit.

Niechaj Bogu chwała będzie,
Ojcu dobra wszelkiego,
I Synowi, Panu wszędzie,
Co chroni nas od złego.
Duchowi Świętemu chwała;
Od Niego jest pomoc stała,
Abyśmy wierni byli im
Tu, w czasie tym,
Potem zaś już na wieczny czas.