Wer weiß, wie nahe mir mein Ende?

Sopran
Das weiß der liebe Gott allein,
Ob meine Wallfahrt auf der Erden
Kurz oder länger möge sein.

Hin geht die Zeit, her kommt der Tod,

Alt
Und endlich kommt es doch so weit,
Dass sie zusammentreffen werden.

Ach, wie geschwinde und behände
Kann kommen meine Todesnot!

Tenor
Wer weiß, ob heute nicht
Mein Mund die letzten Worte spricht.
Drum bet ich alle Zeit:

Mein Gott, ich bitt durch Christi Blut,
Machs nur mit meinem Ende gut!

Kto wie, jak blisko me skonanie?

Sopran:
Wiedzieć to jest rzeczą Boga,
Krótka czy długa ma Doń droga,
Jak długie me pielgrzymowanie.

Odchodzi czas, śmierć zbliża się.

Alt:
I kiedyś w końcu to się stanie,
Kiedyś nastąpi ich spotkanie.

Jak prędko, ach jak niespodzianie
Zagłada może trafić mnie.

Tenor:
I nie wiem, czy nie tego dnia,
Ostatnie słowo rzeknę ja,
Wnoszę do Pana więc błaganie:

O spraw, dla Chrystusowej krwi,
Mój Boże, dobre zejście mi.

Któż zna godzinę, gdaż bliskie skonanie?

Sopran
Tęć zna miluczki Bóg iedyny, wiedzący
izali me ziemie pielgrzymowanie
będzieć krótkie czy dłużey trwaiące.

Skoro czas ucieka śmierć tuże przybywa,

Alt:
a koniecznie do tego przyidzie,
iże, potkawszy sie, czas do śmirci będzieć.

Ach, przychodzącą chybko a niespodzianie
nieszczęsna śmirć w możności bywać.

Tenor:
Któż wie o tem, izali dzisia nie
wypowiedzą słów koniecznych usta me.
Stąd błagam ia w każdey godzinie:

Moy Boże, proszę ia przez krew Chrystusową
iedno skonu godzinę zmień, czyniąc dobrą ową!

Mein Leben hat kein ander Ziel,
Als dass ich möge selig sterben
Und meines Glaubens Anteil erben;
Drum leb ich allezeit
Zum Grabe fertig und bereit,
Und was das Werk der Hände tut,
Ist gleichsam, ob ich sicher wüsste,
Dass ich noch heute sterben müßte:
Denn Ende gut, macht alles gut!

Me życie celu nie ma innego,
Niż żebym zgon szczęśliwy miał,
Bym odziedziczył wiary dział;
Dlatego żyję w gotowości,
By w grób położyć moje kości,
A dzieła rąk mych myśl ta łączy:
Czyń tak, jakbyś był przekonany,
Ze jeszcze dziś będziesz stąd zabrany,
Bo: Wszystko dobre, co się dobrze kończy!

Żywot moy niema inszego zamierzenia,
bym śród świętości dostąpił skonania
a wiary mey miał współuczestniczenie,
stąd żywię ia w każdym czasie
gotów a chętny w grób wniść,
a w dziale wszelkim, które dłonie biorą na się, postępuję tak, iakobym wiedział iście,
iż jeszcze dzisiaj śmirć ma mię nie minie:
dobre skończenie wszystko dobrym czyni!

Willkommen! will ich sagen,
Wenn der Tod ans Bette tritt.

Fröhlich will ich folgen, wenn er ruft,
In die Gruft,
Alle meine Plagen
Nehm ich mit.

Witaj! Tak chcę powiedzieć,
Gdy śmierć przy łożu stanie.

Z radością pójdę tam, gdzie ona mnie powiedzie:
Pod grobu kamień.
A zgryzoty me
Też tam złożyć chcę.

Słowo pozdrowienia chcęć wyrzec
skoro śmirć się pochyli nad leżem.

Wesół chcęć podążyć skoro zawoła
kędy mogiła,
wszytkie me nieszczęsności
w grobu zabiorę wnętrzności.

Ach, wer doch schon im Himmel wär!
Ich habe Lust zu scheiden
Und mit dem Lamm,
Das aller Frommen Bräutigam,
Mich in der Seligkeit zu weiden.
Flügel her!
Ach, wer doch schon im Himmel wär!

Ach! Gdybym tak mógł być już w niebie!
Ze światem pragnę już rozłąki.
Chciałbym, Baranku, spotkać Ciebie,
Coś oblubieńcem jest Kościoła,
Prowadź mnie na niebieskie łąki.
Skrzydeł! - wołam.
Ach! Gdybym tak mógł być już w niebie!

Ach, niechbym w Niebiesiech był iuże!
Chętliwie ze światem się rozstanę
a tamo, kędy Baraniec,
wszych świątobliwych Nowożeniec,
śród świętości będęć mieć posłanie.
Krzydła, k mię nuże!
Ach, niechbym w Niebiesiech był iuże!

Gute Nacht, du Weltgetümmel!

Jetzt mach ich mit dir Beschluss;
Ich steh schon mit einem Fuß
Bei dem lieben Gott im Himmel.

Zgiełku świata, dobrej nocy!

Dziś spokojnie żegnam ciebie;
Jestem jedną nogą w niebie,
W kochanego Boga mocy.

Nocy spokoiney życzę, ziemskie zamieszanie!

Oto czynię skończenie z Tobą ninie;
oto staię iuże iedną stopą
przy miłym Bogu pod niebieskim stropem.

Welt, ade! ich bin dein müde,
Ich will nach dem Himmel zu,
Da wird sein der rechte Friede
Und die ewge, stolze Ruh.
Welt, bei dir ist Krieg und Streit,
Nichts denn lauter Eitelkeit,
In dem Himmel allezeit
Friede, Freud und Seligkeit.

Żegnaj świecie! Jam znużony.
Ja do nieba iść już chcę.
Tam pokój błogosławiony,
Tam też radość czeka mnie.
Świecie, niesiesz tylko bój,
Tyś próżności marnej zdrój.
W niebie zaś na wieczny czas
Radość, pokój czeka nas.

Żegnay mi, Ziemio! Sprawiasz, iż męczę się,
chcęć ia być w Niebiesiech,
tamo będzieć mir prawy
y wieczyste, chwalebne odpoczynienie.
Ziemio, woyna a bitwa Twemi sprawy,
nic nie dawasz ponad próżne zadufanie,
w każdym czasie zaś w Niebiesiech
mir, wiesiele a zbawienie.