Jauchzet, frohlocket! auf, preiset die Tage,
Rühmet, was heute der Höchste getan!
Lasset das Zagen, verbannet die Klage,
Stimmet voll Jauchzen und Fröhlichkeit an!

Dienet dem Höchsten mit herrlichen Chören,
Lasst uns den Namen des Herrschers verehren!

Wstańcie, śpiewajcie, radosne dni chwalcie,
Sławcie, co dzisiaj uczyni! wam Pan!
Skargi porzućcie, wahanie wygnajcie,
Bo trzeba radosne dziś śpiewy wznieść wam!

Służcie więc Panu w chórach przewspaniałych!
Uwielbić pośpieszcie imię Pana chwały!

Evangelist
Es begab sich aber zu der Zeit,
dass ein Gebot von dem Kaiser Augusto ausging, dass alle
Welt geschätzet würde. Und jedermann ging, dass er sich
schätzen ließe, ein jeglicher in seine Stadt. Da machte
sich auch auf Joseph aus Galiläa, aus der Stadt Nazareth, in das
jüdische Land zur Stadt David, die da heißet Bethlehem;
darum, dass er von dem Hause und Geschlechte David war:
auf dass er sich schätzen ließe mit Maria, seinem
vertrauten Weibe, die war schwanger. Und als sie daselbst waren,
kam die Zeit, dass sie gebären sollte.

,J stało się w owe dni, że wyszedł dekret
cesarza Augusta, aby spisano cały świat.
Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz
był namiestnikiem Syrii. Szli więc wszyscy do
spisu, każdy do swego miasta. Poszedł też i
Józef z Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do
miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, dlatego
że byl z domu i z rodu Dawida, aby byl spisany
wraz z Marią, poślubioną sobie małżonką, która
była brzemienna. I gdy tam byli, nadszedł
czas, aby porodziła."

Nun wird mein liebster Bräutigam,
Nun wird der Held aus Davids Stamm
Zum Trost, zum Heil der Erden
Einmal geboren werden.
Nun wird der Stern aus Jakob scheinen,
Sein Strahl bricht schon hervor.
Auf, Zion, und verlasse nun das Weinen,
Dein Wohl steigt hoch empor!

Oto mój drogi oblubieniec,
Którego wydało Dawida plemię,
Co świat pocieszy i oswobodzi,
Teraz się wreszcie nam narodzi.
Dzisiaj nam gwiazda Jakuba zapłonie:
Oto już jasne promienie swe sieje.
Porzuć swój płacz i powstań Syjonie,
O, jakież dobro dzisiaj ci się dzieje!

Bereite dich, Zion, mit zärtlichen Trieben,
Den Schönsten, den Liebsten bald bei dir zu sehn!

Deine Wangen
Müssen heut viel schöner prangen,
Eile, den Bräutigam sehnlichst zu lieben!

Gotuj się Syjonie, w porywach czułości
Pięknego, Miłego twojego ugościć.

Przywdziewaj stroje,
Niech zajaśnieje dziś lico twoje!
Śpiesz tego miłować, co dziś tu zagości!

Wie soll ich dich empfangen
Und wie begegn' ich dir?
O aller Welt Verlangen,
O meiner Seelen Zier!
O Jesu, Jesu, setze
Mir selbst die Fackel bei,
Damit, was dich ergötze,
Mir kund und wissend sei!

Jak mam powitać Ciebie,
Jak Cię ugościć mam,
Odwieczny Królu w niebie,
Coś do mnie przybył sam?
O Jezu miły Panie,
Pochodnią sam mi świeć,
Wskaż, co na powitanie
Od sługi chciałbyś mieć.

Evangelist
Und sie gebar ihren ersten Sohn
und wickelte ihn in Windeln und legte ihn in eine Krippen, denn sie
hatten sonst keinen Raum in der Herberge.

EWANGELISTA

„I porodziła syna swego pierworodnego,
I owinęła Go w pieluszki, i położyła Go
w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca
w gospodzie."

Er ist auf Erden kommen arm,
Wer will die Liebe recht erhöhn,
Die unser Heiland vor uns hegt?
Dass er unser sich erbarm,
Ja, wer vermag es einzusehen,
Wie ihn der Menschen Leid bewegt?
Und in dem Himmel mache reich,
Des Höchsten Sohn kömmt in die Welt,
Weil ihm ihr Heil so wohl gefällt,
Und seinen lieben Engeln gleich.
So will er selbst als Mensch geboren werden.
Kyrieleis!

W biedzie wszak przyszedł do nas Pan,
Jaką miłością Pan nas darzy,
Któż z nas właściwie to ocenia?
Miłość tak okazał nam;
Tak, któż to zdoła zważyć,
Jak bliskie Mu nasze cierpienia.
On w niebie ubogaci nas,
Syn Najwyższego tu rodzi się,
Bo dobra dla nas tak bardzo chce,
Z anioły zrówna nas w ten czas.
Więc jako człowiek nadejść pragnie.
Kyrielejson!

Großer Herr, o starker König,
Liebster Heiland, o wie wenig
Achtest du der Erden Pracht!

Der die ganze Welt erhält,
Ihre Pracht und Zier erschaffen,
Muss in harten Krippen schlafen.

Panie, Królu pełny siły!
O jak mało. Zbawco miły,
Na blichtr zważasz tego świata!

Ten, co świat ten utrzymuje,
Ten, co przepych świata stworzył,
W żłóbku twardym się położył.

Ach mein herzliebes Jesulein,
Mach dir ein rein sanft Bettelein,
Zu ruhn in meines Herzens Schrein,
Dass ich nimmer vergesse dein!

Ach, miły Panie, Jezu mój,
Stwórz i w mym sercu żłóbek swój
I spocząć w nim na stałe chciej,
Bym Ciebie miał w pamięci swej.