Weichet nur, betrübte Schatten,
Frost und Winde, geht zur Ruh!

Florens Lust
Will der Brust
Nichts als frohes Glück verstatten,
Denn sie träget Blumen zu.

Ustąpcie, wy smutne cienie,
Mrozie, wietrze, spokój już!

Przybiega
Już Flora,
Piersiom samo szczęścia tchnienie
Niesie, bo jej kwiaty tuż.

Pierzchać, cienie udręki,
mrozie, wietry, cichaycie!

Dadzą flory radości,
iż nam w piersi zagości
iedno wesołe szczęście,
gdyż niesie kwiecia pęki!

Die Welt wird wieder neu,
Auf Bergen und in Gründen
Will sich die Anmut doppelt schön verbinden,
Der Tag ist von der Kälte frei.

Raz jeszcze świat się odnawia, 
w górach i w dolinach
Wdzięki w podwójne piękno łączyć się chcą,
Dzień od chłodu wolny już.

Świat znowu będzieć nowotnym
na pagórkach y kotlinach.
Krasa w dwójnasób bywa wdzięczna,
dzionek bywa od mrozu wolny.

Phoebus eilt mit schnellen Pferden
Durch die neugeborne Welt.

Ja, weil sie ihm wohlgefällt,
Will er selbst ein Buhler werden.

Febus gna rączymi końmi
Przez świat nowo narodzony.

A skoro nim urzeczony,
Sam kochankiem zostać chciałby.

Febus z rączymi końmi śpieszy
narodzonym nowotnie światem.

Iście, myśli z rozkoszą o tem; 
kochankiem bydź ji wielce cieszy.

Drum sucht auch Amor sein Vergnügen,
Wenn Purpur in den Wiesen lacht,
Wenn Florens Pracht sich herrlich macht,
Und wenn in seinem Reich,
Den schönen Blumen gleich,
Auch Herzen feurig siegen.

Amor szuka swej uciechy,
Gdy purpurą łąka plonie,
Gdy Flory przepych się wzmaga,
I w jego królestwie,
Pięknym kwiatom podobne,
Serca też pożar ogarnia.

Przeto y Kupido pragnie przyiemności
gdaż szkarłat na niwach sie śmieie,
gdaż natury splendor świetnieie 
a kiedy w onego królestwie,
kwieciu krasnemu w podobieństwie,
sierca iednako tryumfuią w ognistości.

Wenn die Frühlingslüfte streichen
Und durch bunte Felder wehn,
Pflegt auch Amor auszuschleichen,
Um nach seinem Schmuck zu sehn,
Welcher, glaubt man, dieser ist,
Dass ein Herz das andre küsst.

Gdy wiosenny wietrzyk muska
I przez pola barwne wieje,
Także Amor się podkrada,
Swej zdobyczy wypatruje,
Która, wszyscy przecie znają,
Gdy dwa serca się całują.

Gdaż wietry wiosenne powiewaią,
fruwaiąc nad błońmi kwiecistemi,
takoż y Kupidynów zwyczayem 
podziwiać onę ozdobę swoyą,
co niechżeć sie streści słowy temi:
sierce drugiemu całunek daie.

Und dieses ist das Glücke,
Dass durch ein hohes Gunstgeschicke
Zwei Seelen einen Schmuck erlanget,
An dem viel Heil und Segen pranget.

A szczęściem jest zaiste,
Ze niebios zrządzeniem z góry.
Dwóm duszom jeden klejnot dany,
Z którego blask wielu łask bije.

A toć bywa wam oną szczęśliwością,
iż poprzez podarek wzniosły Fortuny
duszyce dwie biorą ów kleynot cenny,
lszczący sie dobrodzieystwem, pomyślnością.

Sich üben im Lieben,
In Scherzen sich herzen
Ist besser als Florens vergängliche Lust.

Hier quellen die Wellen,
Hier lachen und wachen
Die siegenden Palmen auf Lippen und Brust.

W miłości się wprawiać,
I w żartach przytulać
To lepsze niż Flory nietrwała radość.

Tu źródła wciąż biją,
Tu palmy się śmieją.
Wciąż mają zwycięstwem i usta i pierś.

Dążyć do biegłości w miłości
przez czułości w wesołości
lepszym bywa niż przyrody rozkosze przemiiaiące.

Tuć fale pływaią, tryskaią,
śmieją sie a obserwuią
na wargach a na piersi palmy one zwyciężaiące.

So sei das Band der keuschen Liebe,
Verlobte Zwei,
Vom Unbestand des Wechsels frei!
Kein jäher Fall
Noch Donnerknall
Erschrecke die verliebten Triebe!

Niech związek czystej miłości
Dwojga zakochanych
Wolny będzie od chwiejności!
Niech żadne zdarzenie
Ani nagły grom
Nie spłoszy miłosnej skłonności.

Niechżeć miłosne cnotliwe więzy,
paro zakochana Ty,
uwolnią Cię od zmian niestałości!

Niechaj upad nagły,
ni gromu grzmoty,
nie przestrasza pragnienia miłości!

Sehet in Zufriedenheit
Tausend helle Wohlfahrtstage,
Dass bald bei der Folgezeit
Eure Liebe Blumen trage!

Oglądajcie w pomyślności
Tysiąc jasnych dni szczęścia.
Niechaj rychło w przyszłości
Wasza miłość kwiaty wyda.

Uirzyicie w szczęśliwości
tysiąc dni, co iasne y dostatnie,
niechżeć w rychłey przyszłości 
miłość wam kwiatem pięknym rozkwitnie!