Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ,
Ich bitt, erhör mein Klagen,
Verleih mir Gnad zu dieser Frist,
Lass mich doch nicht verzagen;
Den rechten Glauben, Herr, ich mein,
Den wollest du mir geben,
Dir zu leben,
Meinm Nächsten nütz zu sein,
Dein Wort zu halten eben.

Do Ciebie wołam, Jezu mój,
Wysłuchaj me błaganie.
Daj mi Twą łaskę, pokój Twój,
Niech się nie strwożę, Panie.
Daj, bym się prostych trzymał dróg,
Bym żył tylko dla Ciebie,
I w potrzebie
Innym coś dawać mógł.
Bym Słowo zachowywał.

Panie Iezukryste, Ciebie przywołuię,
z prośbą: posłysz, skoro kwilę,
dać chciej przychylność na tę chwilę,
niech straty dufności nie uczuię;
ufam w to, o Panie, że ścieżkę właściwą
wskazałeś mi ku wędrowaniu,
bym wiódł swoy żywot,
ćwiczył się w drugich wspomaganiu,
Twe słowo szczyrze podtrzymywał.

Ich bitt noch mehr, o Herre Gott,
Du kannst es mir wohl geben:
Dass ich werd nimmermehr zu Spott,
Die Hoffnung gib darneben,
Voraus, wenn ich muss hier davon,
Dass ich dir mög vertrauen
Und nicht bauen
Auf alles mein Tun,
Sonst wird mich's ewig reuen.

Proszę Cię jeszcze, racz mi dać,
Że tak się nie zadzieje,
Bym miał się pośmiewiskiem stać.
I daj mi też nadzieję,
Że gdy odchodzić będę stąd,
Do Ciebie zaufanie
Dasz mi Panie;
Bowiem to byłby błąd,
Gdybym w swe siły wierzył.

O więcey proszę, o Panie Boże,
Tyś mi to przydać w możności:
ochronić mię od drwiny możesz,
ufność daiąc mi w opwitości,
w toć, iż gdy mus mi będzieć odyść
nadzieię w Tobie będę mógł położyć
a nie budować
na mey zasłudze wszey, niewarta owa,
za tęć wiecznie mi żałować.

Verleih, dass ich aus Herzensgrund
Mein' Feinden mög vergeben,
Verzeih mir auch zu dieser Stund,
Gib mir ein neues Leben;
Dein Wort mein Speis lass allweg sein,
Damit mein Seel zu nähren,
Mich zu wehren,
Wenn Unglück geht daher,
Das mich bald möcht abkehren.

Bym swoim wrogom, proszę Cię,
Przebaczyć byl gotowy.
Ty przebacz grzechy moje mnie
I daj mi żywot nowy.
Niech Słowo będzie za chleb mi.
Umacniaj duszę w wierze,
Niech mnie strzeże,
Gdy bieda jest u drzwi,
Abym się nie odwrócił.

Dozwól, bym z sierca szczerego
udzielił wrogom swoim odpuszczenia,
daruy mi winy czasu onego,
do żywota nowotnego udziel dopuszczenia;
day Mowę Twą za wiekuiste alimentum,
którym duszycę mą odżywię w całości,
iżbym bronion był od zamętu
goniących za mną nieszczęsności,
by mię nie zwiodły do z dobrey drogi skrętu.

Lass mich kein Lust noch Furcht von dir
In dieser Welt abwenden.
Beständigsein ans End gib mir,
Du hast's allein in Händen;
Und wem du's gibst, der hat's umsonst:
Es kann niemand ererben
Noch erwerben
Durch Werke deine Gnad,
Die uns errett' vom Sterben.

By nie złamała mnie, ach daj,
Rozkosz ni żadna męka,
Bym wierny był Ci aż po raj:
W Twoich to tylko rękach.
Darmo ma ten, komu Ty dasz;
Czynem nikt nie zdobywa,
Ni nabywa
Twej łaski, Panie nasz,
Co nas od śmierci chroni.

Niech żadna radość, żadna trwoga
w świecie nie odłączy mię od Boga.
Udziel do kresu niezłomności,
Tyś ieden uczynić toć w możności;
tenci ma bez kosztu toć, co dawasz komu,
dostać nie podobna przez dziedziczenie
ni takoż żadne zasłużenie,
pracey, Twey łaskawości,
do wybawia nas ode zgonu.

Ich lieg im Streit und widerstreb,
Hilf, o Herr Christ, dem Schwachen!
An deiner Gnad allein ich kleb,
Du kannst mich stärker machen.
Kömmt nun Anfechtung, Herr, so wehr,
Dass sie mich nicht umstoßen.
Du kannst maßen,
Dass mir's nicht bring Gefahr;
Ich weiß, du wirst's nicht lassen.

To bitwa jest, więc proszę Cię:
Pomóż w słabości, Boże.
Twej łaski tylko trzymam się,
I Ty mnie wzmocnić możesz.
Gdy przyjdzie bój, to, Panie, broń,
By mnie nie wywrócili,
Nie zabili,
Od niebezpieczeństw chroń.
Wiem, że mnie nie opuścisz.

Śród walki ieśm ia a wahania,
niebożęciu, o Panie Chryste, udziel wspomożenia!
Do Twey iedno przypadam łaskawości,
ieś utwierdzić mię w możności.
Panie, broń ninie mię skoro pokuszenie,
iżbym ia nie był odeń obalony.
Możesz poskromić przecie one,
iżby na mię nie sprowadziły nieprzespieczności.
Wiemci ia, iż nie będzieć to Twym żądaniem.