Durchlauchtster Leopold,
Es singet Anhalts Welt
Von neuem mit Vergnügen,
Dein Köthen sich dir stellt,
Um sich vor dir zu biegen,
Durchlauchtster Leopold!

Wasza Xiążęca Mość, Leopoldzie,
Anhaltów świat pienie wznasza
nowotne śród roskoszności,
Cothena Twą się ogłasza
skłoniwszy się w korności,
Wasza Xiążeca Mość, Leopoldzie!

Güldner Sonnen frohe Stunden,
Die der Himmel selbst gebunden,
Sich von neuem eingefunden,
Rühmet, singet, stimmt die Saiten,
Seinen Nachruhm auszubreiten!

Szczęsne godziny Słońca złocistego,
co od Niebios samych bywaią zrządzone,
nowotnie nam są nalezione,
sławcie, poycie, niech brzmią struny,
sławę roskrzewiaycie Iego!

Leopolds Vortrefflichkeiten
Machen uns itzt viel zu tun.

Mund und Herze, Ohr und Blicke
Können nicht bei seinem Glücke,
Das ihm billig folget, ruhn.

Leopolda wyborne przymioty
czynią nam wieleć ninie roboty.

Usty z siercem, uszy z oczyma
śród za Nim idącey szczęsności –
żadne odpoczynienia nie ma.

Bass

Unter seinem Purpursaum
Ist die Freude
Nach dem Leide,
Jeden schenkt er weiten Raum,
Gnadengaben zu genießen,
Die wie reiche Ströme fließen.

Sopran

Nach landesväterlicher Art
Er ernähret,
Unfall wehret;
Drum sich nun die Hoffnung paart,
Dass er werde Anhalts Lande
Setzen in beglückten Stande.

beide

Doch wir lassen unsre Pflicht
Froher Sinnen
Itzt nicht rinnen,
Heute, da des Himmels Licht
Seine Knechte fröhlich machet
Und auf seinem Zepter lachet.

BAS

Pod krańcem Iego szaty purpurowey
czuwa wesele
po nieszczęsności, wieleć
mieśca ma człek wszelki,
iżby pocztów zażywał łaskawości,
co płyną by strumień wielki.

SOPRAN

Iako Ociec kraiu w możności
Onci odżywia,
broni ode nieszczęsności;
stąd ninie ufność roście prawie,
iż ziemia Anhaltów przezeń będzieć
rządzona, w szczęsnym stanie osiędzie.

OBA

Stąd niech nasze powinności
na rzecz myśli radości
nie odbieżą ninie,
dziś wszak, iż niebieskie światłości
służebnika szczęsnym czynią swego
a na berle iaśnieią Iego.

Durchlauchtigster, den Anhalt Vater nennt,
Wir wollen dann das Herz zum Opfer bringen;
Aus unsrer Brust, die ganz vor Andacht brennt,
Soll sich der Seufzer Glut zum Himmel schwingen,

Wasza Xiążęca Mość, Oćcem zwą Ciebie Anhaltowie,
pragniemy przeto serca nieść w ofierze k’Tobie;
z piersi nam, co cale refleksyą rozpalone,
winny westchnień namiętności ku Niebu być wznoszone.

So schau dies holden Tages Licht
Noch viele, viele Zeiten.

Und wie es itzt begleiten
Hohes Wohlsein und Gelücke,
So wisse es, wenn es anbricht
Ins Künftige, von Kummer nicht.

Niech dzień światłości nadobny
uyrzymy wieleć, wieleć ieszcze razy.

A iak mu ninie towarzyszymy
Pomyślnością wysoką, szczęsnością,
niech nie wie nic o smutku urazy
skoro ziawi się w przyszłości.

Dein Name gleich der Sonnen geh,
Stets während bei den Sternen steh!
Leopold in Anhalts Grenzen
Wird im Fürstenruhme glänzen.

Imię Twe na Słońca wzór samego
biegnie a śród gwiazd na stałe staie!
Leopold, kędy Anhatów kraie,
śród Xięstwa lśnienie dawać będzie swego.

Nimm auch, großer Fürst, uns auf
Und die sich zu deinen Ehren
Untertänigst lassen hören!
Glücklich sei dein Lebenslauf,
Sei dem Volke solcher Segen,
Den auf deinem Haupt wir legen!

Przyimiy nas takoż, Wielki Xiążę, do się,
którzy pienie ku Twey czci
naypoddaniey, słyszeć daiąc, wznosim!
Niech Ci się w żywocie szczęści,
Bądź ludowi swemu tey miary dobrością,
którą na Twey skroni składamy z kornością!