Mein liebster Jesus ist verloren:

O Wort, das mir Verzweiflung bringt,
O Schwert, das durch die Seele dringt,
O Donnerwort in meinen Ohren.

Mój miły Jezus - zagubiony:

O słowo, co mi rozpacz ślesz,
Co niczym miecz mą duszę tniesz,
Uderzasz w ucho me jak gromy.

Drogi moy IEzus straconym bywa:
o mowo, która zwątpienie dawasz,
o ostrze, co przez duszę przechodzi,
o mowo, grzmot w mych uszach rodzisz.

Wo treff ich meinen Jesum an,
Wer zeiget mir die Bahn,
Wo meiner Seele brünstiges Verlangen,
Mein Heiland, hingegangen?
Kein Unglück kann mich so empfindlich rühren,
Als wenn ich Jesum soll verlieren.

Gdzie mego Jezusa znowu spotkać mogę?
I któż mi pokaże drogę,
Tam, gdzie mej duszy serdeczne pragnienie,
Zbawiciel mój, znalazł schronienie?
Nie ma wszak dla mnie nieszczęścia większego,
Niż gdybym zgubić mial Jezusa mego.

Kędy mi IEzusa dosiąc mego,
który mi wskaże doyścia właściwego,
kędyż duszy mey tęsknota gorąca,
udała się, moy zbawca?
Niemaszci niedoli, co mną tak doimuiąco wzruszy
iako to, iżbym IEzusa nie miał posiadać dłużey.

Jesu, mein Hort und Erretter,
Jesu, meine Zuversicht,
Jesu, starker Schlangentreter,
Jesu, meines Lebens Licht!
Wie verlanget meinem Herzen,
Jesulein, nach dir mit Schmerzen!
Komm, ach komm, ich warte dein,
Komm, o liebstes Jesulein!

Jezu, światło życia mego,
W Tobie Zbawiciela mam.
Jezu, Tyś pogromcą Złego,
Tyś ostoją moją sam!
Serce me pełne pragnienia,
Czeka Ciebie wśród cierpienia.
Przyjdź! Ach, przyjdź, ja czekam Cię!
Przyjdź, Jezu, daj ujrzeć się!

IEzu, zbawcąś y ostoią,
IEzu, Tyś ufnością moią,
IEzu, wężaś mocarnie stratował,
IEzu, żywotowi memu światłość darował!
Iakże iest tęskno siercu memu
do Cię, IEzuniu, ono iest w cierpieniu!
Póydź, o póydź, mymś oczekiwaniem,
póydź, o IEzuniu, naywięcsze miłowanie!

Jesu, lass dich finden,
Lass doch meine Sünden
Keine dicke Wolken sein,
Wo du dich zum Schrecken
Willst für mich verstecken,
Stelle dich bald wieder ein!

Pozwól się odnaleźć, Panie.
Niechaj grzech mój się nie stanie
Chmurą, co Cię może skryć.
Nie trwóż więcej duszy mej,
I pojawić znów się chciej,
Aby ze mną znowu być!

Zwól mi naleźć siebie, IEzu,
niech nic z mego zgrzeszenia
iako obłok nie zacienia
mieśćca, kędy – o grozo! –
przede mną chcesz skrywać się,
napowrót ukażże się śpiesznie!

Wisset ihr nicht, dass ich sein muss in dem,
das meines Vaters ist?

„Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?"

Alboż to nie wiecie, że potrzeba mi być kędy włość Oćca mego bywa?

Dies ist die Stimme meines Freundes,
Gott Lob und Dank!
Mein Jesu, mein getreuer Hort,
Läßt durch sein Wort
Sich wieder tröstlich hören;
Ich war vor Schmerzen krank,
Der Jammer wollte mir das Mark
In Beinen fast verzehren;
Nun aber wird mein Glaube wieder stark,
Nun bin ich höchst erfreut;
Denn ich erblicke meiner Seele Wonne,
Den Heiland, meine Sonne,
Der nach betrübter Trauernacht
Durch seinen Glanz mein Herze fröhlich macht.
Auf, Seele, mache dich bereit!
Du musst zu ihm
In seines Vaters Haus, hin in den Tempel ziehn;
Da lässt er sich in seinem Wort erblicken,
Da will er dich im Sakrament erquicken;
Doch, willst du würdiglich sein Fleisch und Blut genießen,
So musst du Jesum auch in Buß und Glauben küssen.

To głos przyjaciela mego!
Bogu dzięki, Bogu chwalą!
Jezus, pocieszyciel wierny
Za pomocą Słowa swego
Znowu ujrzeć się pozwala.
Czułem ból niemiłosierny,
I dotknęły te żałości
Niemal szpiku moich kości.
Lecz teraz ma wiara znów nabiera mocy;
Radość napełnia moje serce cale,
Gdyż rozkosz mej duszy ponownie ujrzałem,
Mego Zbawcę, me Słońce oraz moją Światłość,
Który po smutnej żałoby nocy
Przez blask swój niesie memu sercu radość.
Powstań ma duszo i bądź gotowa!
Musisz do Niego
Iść do świątyni, do domu Ojca Jego.
Tam On w swoim Słowie daje ujrzeć się.
Tam On w sakramencie pragnie wzmocnić cię.
Tam ciało i krew Jego godnie spożyć możesz,
Gdy Go ucałujesz w wierze i pokorze.

Toć odgłos iest mego przyiaciela,
BOGU cześć a dziękczynienie!
IEzus moy, wierne me schronienie,
przez Mowę Swą dozwala
balsamem rozlawszy się znów słyszeć;
z boleści byłem ia schorzały,
żałość chciała mi moy cały
szpik kościom wyzuć;
atoli ninie wiara napowrót w mocności,
naywięcey iam rozweselonym;
gdyż patrzę na duszy rozkoszności,
Zbawcę, Tenci Słońcem rozświetlonym,
co po smętney nocy zmartwienia nastawa
a siercu memu wesele światłem swoiem dawa.
Nuże, duszo, uczyń się gotową,
potrzeba Ci k’niemu iść,
w Iego Dom Oycowski, w Iego świątynię wniść;
tam da się Onci oglądać w swoim Słowie,
tamo Cię orzeźwi w sakramencie;
chceszli godnie Ciała i Krwi Iego kosztować,
musisz stąd IEzusa w pokucie a wierze całować.

Wohl mir, Jesus ist gefunden,
Nun bin ich nicht mehr betrübt.
Der, den meine Seele liebt,
Zeigt sich mir zur frohen Stunden.
Ich will dich, mein Jesu, nun nimmermehr lassen,
Ich will dich im Glauben beständig umfassen.

Jezus się odnalazł, więc już się nie trwożę,
Już się więcej nie frasuję.
Ten, którego ma dusza miłuje
Sam mi się pokazał w tej radosnej porze.
Nigdy Cię już nie stracić, pragnę Jezu szczerze,
I stale obejmować pragnę Ciebie w wierze.

Szczęsnym, IEzus znów iest tu,
frasunek do mnie nie ma przystępu.
Tenci, co duszę mą miłuie
mi się w godzinę szczęsną okazuie.
Moy IEzu, odtąd w czas żaden Cię nie ostawię,
wiara ma przywarcie do Cię stałe sprawi.

Meinen Jesum lass ich nicht,
Geh ihm ewig an der Seiten;
Christus lässt mich für und für
Zu den Lebensbächlein leiten.
Selig, wer mit mir so spricht:
Meinen Jesum lass ich nicht.

Jezu, ja nie puszczę Cię
Ani chwili tam od siebie.
Ty zaś zaprowadzisz mnie,
Gdzie Twe źródło życia w niebie.
Szczęsny mówię słowa te:
Jezu mój, nie puszczę Cię!

Nie dam odyść memu IEzusowi,
przy nim ia kroczę na wiek wieków;
Chrystus dozwala mi znów i znów
być wiedzionym ku żywota strumieniowi.
Święty, który ze mną rzecze:
IEzusa mego ia nie puszczę.