Herr Jesu Christ, du höchstes Gut,
Du Brunnquell aller Gnaden,
Sieh doch, wie ich in meinem Mut
Mit Schmerzen bin beladen
Und in mir hab der Pfeile viel,
Die im Gewissen ohne Ziel
Mich armen Sünder drücken.

Najwyższe dobro, Jezu mój,
Tyś źródłem łaski wszelkiej,
Ach spójrz, jak w sercu sługa Twój
Ciężary dźwiga wielkie.
W sumieniu mym tkwią strzały złe,
Które bez celu teraz mnie,
Grzesznego, uciskają.

Erbarm dich mein in solcher Last,
Nimm sie aus meinem Herzen,
Dieweil du sie gebüßet hast
Am Holz mit Todesschmerzen,
Auf dass ich nicht für großem Weh
In meinen Sünden untergeh,
Noch ewiglich verzage.

Okaż swe miłosierdzie mi,
Weź ciężar z serca mego.
Pokutowałeś zań już Ty
Na drzewie krzyża Twego,
Abym nie zginął w morzu łez
Od grzechu, który we mnie jest,
Przez wieczność się nie trwożył.

Fürwahr, wenn mir das kömmet ein,
Dass ich nicht recht vor Gott gewandelt
Und täglich wider ihn misshandelt,
So quält mich Zittern, Furcht und Pein.
Ich weiß, dass mir das Herze bräche,
Wenn mir dein Wort nicht Trost verspräche.

Kiedy już przyjdzie zrozumienie,
Że przeciw Bogu ja zgrzeszyłem,
I że codziennie źle czyniłem,
Męczy mnie trwoga, ból i drżenie.
Pęknie mi serce z żalu za grzechy,
Gdy mi Twe Słowo nie da pociechy.

Jedoch dein heilsam Wort, das macht
Mit seinem süßen Singen,
Dass meine Brust,
Der vormals lauter Angst bewusst,
Sich wieder kräftig kann erquicken.
Das jammervolle Herz
Empfindet nun nach tränenreichem Schmerz
Den hellen Schein von Jesu Gnadenblicken;
Sein Wort hat mir so vielen Trost gebracht,
Dass mir das Herze wieder lacht,
Als wenn's beginnt zu springen.
Wie wohl ist meiner Seelen!
Das zagende Gewissen kann mich nicht länger quälen,
Dieweil Gotts alle Gnad verheißt,
Hiernächst die Gläubigen und Frommen
Mit Himmelsmanna speist,
Wenn wir nur mit zerknirschtem Geist
Zu unserm Jesu kommen.

Lecz sprawia zbawcze Słowo Twe,
Przez słodkie swe śpiewanie,
Że pierś, co tak cierpiała,
Co lęku była pełna cała,
Znów się pokrzepić może wielce,
I że żałości pełne serce,
Wśród łez powodzi, co wezbrała,
Za sprawą Słowa czuje blask
Spojrzeń Jezusa pełnych łask.
Że serce moje śmieje się,
I chęć ma na skakanie.
Ach, jak błogo jest mej duszy!
Wyrzutów sumienia nie zna już katuszy.
Łaskę obwieszcza nam sam Bóg,
Będą wierzący i skruszeni
Manną niebieską nasyceni,
Gdy w skrusze do Jezusa nóg
Pokornie upadniemy.

Jesus nimmt die Sünder an:
Süßes Wort voll Trost und Leben!

Er schenkt die wahre Seelenruh
Und rufet jedem tröstlich zu:
Dein Sünd ist dir vergeben.

Jezus przyjmuje grzeszników:
Słowo życia i pociechy!
Dar ma pokoju prawdziwego,
Woła troskliwie do każdego:
Wybaczone ci są grzechy!

Der Heiland nimmt die Sünder an:
Wie lieblich klingt das Wort in meinen Ohren!
ES ruft: Kommt her zu mir,
Die ihr mühselig und beladen,
Kommt her zum Brunnquell aller Gnaden,
Ich hab euch mir zu Freunden auserkoren!
Auf dieses Wort will ich zu dir
Wie der bußfertge Zöllner treten
Und mit demütgem Geist >>Gott, sei mir gnädig! << beten.
Ach, tröste meinen blöden Mut
Und mache mich durch dein vergossnes Blut
Von allen Sünden rein,
So werd ich auch wie David und Manasse,
Wenn ich dabei
Dich stets in Lieb und Treu
Mit meinem Glaubensarm umfasse,
Hinfort ein Kind des Himmels sein.

Zbawiciel przyjmuje grzeszników:
Jak błogo słowo to w mych uszach brzmi!
Przyjdźcie do mnie, On mówi mi,
Którzy jesteście obciążeni i spracowani.
Przyjdźcie do źródła łaski wszelkiej.
Na mych przyjaciół wyście wybrani!
Na siowo takie, w skrusze wielkiej,
Pragnę jak celnik pokutujący
Przyjść i zawołać: Bądź mi miłościw, Boże wszechmogący!
Ach, pociesz mdłego mego ducha, Panie,
A przez Twej drogiej krwi przelanie
Oczyść mnie z grzechu wszelkiego.
Wtedy jak Dawid i Manasses dostąpię odpuszczenia.
Jeśli do tego
W wiernej miłości, z szczerym przejęciem
Obejmę Cię mocą wiary mej ramienia,
To będę odtąd Niebios dziecięciem.

Ach Herr, mein Gott, vergib mir's doch,
Wormit ich deinen Zorn erreget,
Zerbrich das schwere Sündenjoch,
Das mir der Satan auferleget,
Dass sich mein Herz zufriedengebe
Und dir zum Preis und Ruhm hinfort
Nach deinem Wort
In kindlichem Gehorsam lebe.

Ach Panie, Boże, przebacz mi
To, przez coś się tak srożył;
Skrusz jarzmo, co na karku tkwi,
Które mi szatan włożył,
Bym pokój znaleźć mógł od nowa,
I odtąd dla Twej chwały
Mógł według Twego Słowa
Być Ci posłuszny cały.

Stärk mich mit deinem Freudengeist,
Heil mich mit deinen Wunden,
Wasch mich mit deinem Todesschweiß
In meiner letzten Stunden;
Und nimm mich einst, wenn dir's gefällt,
In wahrem Glauben von der Welt
Zu deinen Auserwählten!

Niech Twoim Duchem wzmocnię się.
Z ran Twych niech moc popłynie.
Twej śmierci potem obmyj mnie
W ostatniej mej godzinie.
I weź mnie, kiedy uznasz że,
Ze światem pora żegnać się,
Do grona Twych wybranych.