Chor
Ihr werdet weinen und heulen, aber die Welt wird sich freuen.

Bass
Ihr aber werdet traurig sein.

Chor
Doch eure Traurigkeit soll in Freude verkehret werden.

Chór:
Wy płakać i narzekać będziecie,
a świat się będzie weselił;

Bas:
Wy smutni będziecie,

Chór:
Ale smutek wasz w radość się zamieni.

Chór:
Oto wam płacz z wyciem
w czas wesela światowego.

Bas:
Wam smętek. 

Chór:
Atoli smętek wasz winien w wesele się odmienić.

Wer sollte nicht in Klagen untergehn,
Wenn uns der Liebste wird entrissen?
Der Seelen Heil, die Zuflucht kranker Herzen
Acht nicht auf unsre Schmerzen.

Któżby nie płakał, kto by się nie żalił,
Kiedy Najmilszy od nas się oddalił?
Ostoja serc chorych, ostoja zbawienia,
Nie dogląda już teraz naszego cierpienia.

Który lamentom nie poddany,
skoro Naymilszy nam odebrany?
Duszne zbawienie, ucieczka sierca schorzałego,
nie zauważa cierpienia naszego.

Kein Arzt ist außer dir zu finden,
Ich suche durch ganz Gilead;
Wer heilt die Wunden meiner Sünden,
Weil man hier keinen Balsam hat?
Verbirgst du dich, so muss ich sterben.
Erbarme dich, ach, höre doch!
Du suchest ja nicht mein Verderben,
Wohlan, so hofft mein Herze noch.

Lekarza poza Tobą nie ma już innego.
Choćbym w całym szukał Gileadzie.
Któż mógłby uleczyć rany z grzechu mego?
Któż inny dla nich balsam znajdzie?
Jeśli się skryjesz, umrzeć muszę.
Ach, zmiłuj się! Wysłuchaj mnie!
Wszak mą od zguby chcesz ratować duszę.
Nadziei takiej moje serce chce.

Lekarz krom Ciebie iest nieodszukany,
chociam tropił śród kraiu gileadzkiego;
który uleczy zgrzeszeń mych rany,
skoro lekarstwa niemaszci żadnego?
Ieśliś skryty umrzeć mi potrzeba.
Litość okaż, ach, słysz mię zatem!
Nie chcesz, iżbym ia sczezł spod Nieba,
stąd sierca ufności dar nie stracon.

Du wirst mich nach der Angst auch wiederum erquicken;
So will ich mich zu deiner Ankunft schicken,
Ich traue dem Verheißungswort,
Dass meine Traurigkeit
In Freude soll verkehret werden.

Przecie po mych lękach znów mnie wzmocnisz, Panie,
Więc się przygotuję na nowe spotkanie.
Obietnicy zaufałem,
Że mój żal, cierpienie cale
Kiedyś się radością stanie.

Oto po trwodze dasz mi pokrzepienie,
gotowym będęć na Twoie przybycie,
ufność mam w słowo przepowiedzenia,
iż me smętnym bycie
w wesele winno zostać odmienionym.

Erholet euch, betrübte Sinnen,
Ihr tut euch selber allzu weh.
Lasst von dem traurigen Beginnen,
Eh ich in Tränen untergeh,
Mein Jesus lässt sich wieder sehen,
O Freude, der nichts gleichen kann!
Wie wohl ist mir dadurch geschehen,
Nimm, nimm mein Herz zum Opfer an!

Myśli zgnębione, odpocznijcie,
Ból tylko powiększacie w ranie.
O smutku waszym zapomnijcie,
Nim zginę w łez mych oceanie.
Mój Jezus przecie znów przybędzie.
Nic nie dorówna tej radości!
O, jak mi wtedy błogo będzie!
Ach, przyjmij serce me z wdzięczności.

Ozdrowieć wam, zmysły posmutniałe,
zbyt wielkiem iest zmartwienie wasze.
porzućcie rozpocznienie zmartwiałe,
nim przykryć się śloz dozwolę morzem,
oto moy IEzus da się uyrzeć znowu,
o wesele nieporównane!
Toć szczęsney iest mey doli powód,
niech sierce mi w ofierze iest zabranem!

Ich hab dich einen Augenblick,
O liebes Kind, verlassen;
Sieh aber, sieh, mit großem Glück
Und Trost ohn alle Maßen
Will ich dir schon die Freudenkron
Aufsetzen und verehren;
Dein kurzes Leid soll sich in Freud
Und ewig Wohl verkehren.

Na jedną chwilę, dziecię me,
Tylko cię opuściłem;
Lecz oto znowu ujrzysz mnie,
Szczęście ci przeznaczyłem:
Koronę wszak radości chcę,
Włożyć na twoją głowę,
I krótkie wszak cierpienie twe
W wesele zmienię nowe.

Na okamgnienieś samotności
o dzieciątko miłe, uraczone darem;
lecz spoyrzyi, iż z wielką szczęsnością,
cieszeniem kromie wszelkiey miary,
wesela koronę iuże na skroń
położę Twę, cześć Ci czyniąc;
ból krótki winien w wesela toń
a dobro wieczne sie odmienić.