Steh ich bei meinem Gott
in unverrückten Gnaden,
so kann mir keine Not
an meiner Seelen schaden.
Kommt gleich ein Unfall her,
weiß ich, dass, der ihn sendet,
der ihn zu seiner Ehr
und meinem Besten wendet.

Stawam ia w BOGA mego bliskości
w łasce krom skazy pyłu,
by biada wszelka w niemożności
duszy mey szkodzić była.
Skoro się naydę w niedoli
wiemci ia, iż co wezmę od Niego
przyda to podług Iego woli
Mu chwały, mi co naylepszego.

Weil unser Arzt uns will
die Wunden gründlich heilen,
pflegt er nicht allzu sehr
mit seiner Kur zu eilen,
er nimmt nicht Öl allein,
die Schmerzen stets zu lindern,
es muss auch scharfer Wein
das wilde Fleisch verhindern.

A skoro nasz zapragnął lekarz
uleczyć nam wszelkie rany,
chce zawżdy pierwey czekać,
nim lek będzie przydanym,
nie oley leie iedynie,
by ułagodził boleści,
w ostrym On widzi winie
lek przeciw ciała dzikości.

Und wenn auch die Natur
hierüber sich erschüttert
und unter solcher Kur
an allen Gliedern zittert
merkt doch der Geist dabei,
dass Gott durch diese Schmerzen
den Tod in Lieb und Treu
abtreibe von dem Herzen.

A chocia przyrodzoność takoż
poruszoną iest wobec tego
a pod takowym batem
drga cząsta członka wszego
duch rzecz rozważa widzący,
iż Bóg poprzez to cierpienie
w miłości wiernie działaiący
przegania z sierca skonanie.

Er spricht: Ist Ephraim
nicht meine teure Krone?
Ich weiß wohl, was ich ihm,
als meinem lieben Sohne,
vorlängsten zugesagt
es muss mein Herze brechen,
weil ihn der Kummer nagt,
ihm freundlich zuzusprechen.

Powiada Onci: czyż nie bywa
Efraim drogą mi koroną?
Wiemci ia, cóż, rzecz prawa,
iest z dawna iemu przyrzeczono
iako synowi memu miłemu,
stąd musi me serce skruszeie,
żal się okazywa iemu,
niech tak się iemu dzieie.

Du bist, mein liebes Kind,
selbst von mir abgewichen
und unter manche Sünd
der Wollust nachgeschlichen;
ich aber habe dir
durch alle Warnungsstufen
mit brünstiger Begier
beweglich zugerufen.

Tyś moie miłe dziecię
samo ode mię odbieżało,
a iarzmo zgrzeszeń przecie
ku żądzy iść kazało;
lecz otom Cię przywołał
wszemi skarcenia stopnie,
pragnieniemem onych zapałał,
znaczone poruszeniem.

Wie oftmal habe ich
auch mitten in der Sünden
dich lassen einen Stich
in dem Gemüt empfinden?
Wie oft hat nach der Tat
die Pein in dem Gewissen
dir einen guten Rat
zur Bessrung geben müssen?

Częstokroć pozwalałem,
takoż gdyś wobec mnie zgrzeszył,
abyś ukłucie niemałe
czuł we wnętrzności duszy?
Częstokroć po występnym czynie
boleści na sumieniu
dały Ci podpowiedzenie,
abyś szedł ku dobremu?

Wie oft hast du die Schuld
mir wieder abgebeten,
dass du in meine Huld
aufs neue möchtest treten?
Wie oftmals aber ist
der Bund von dir gebrochen,
weil du mit Heuchlerlist
die Buße hast versprochen?

Częstokroć Tyś za winę
przebłagać mię znów pragnął,
byś na łaski mey ścieżynę
na nowo wstąpił? Bagno
fałszu iak wiele
przymierze razy złamało,
gdy się z podstępem szulera
pokutę obiecywało?

Sollt ich nicht zorniglich
wie Adama dich richten
und wie Zeboim dich
bis auf den Grund zernichten?
Ich hätt es Macht und Recht,
doch muss ich mich des Armen,
der sich als einen Knecht
zu Füßen wirft, erbannen.

Winienem nie tak zapalczywie
iako Admę Ciebie sądzić,
y iako w Zeboim prawdziwie
zniszcznie do gruntu urządzić?
Mam moc oraz prawo to zadać,
nad niebożątkiem iednak,
co iako sługa do stóp pada,
muszę zmiłować się, tak.

Und O! wie will ich dir
so viele Lieb erzeigen,
wenn du mit Ernst zu mir
des Herzens Ohr wirst neigen.
Der Himmel selbst ist dein
mit allen Seligkeiten,
wo du wirst tapfer sein,
die Krone zu erstreiten.

I och! iak wiele Ci
okażę miłowania,
ieśli Ty zechcesz mi
ucho Twe sierca nakłaniać.
Niebiosy Twemi oto
z onych świętości wszemi,
masz dzielnie walczyć o to,
koronę zwoiować na ziemi.

Dies ist die süße Stimm
des allerliebsten Freundes;
was acht ich nun den Grimm
des argen Seelenfeindes.
Im Glauben fahr ich fort,
die Ehre zu erjagen,
dass ich vor Jesu dort
mög edle Palmen tragen.

Oto iest słodkie wołanie
druha naykochańszego;
cóż mi więc zagniewanie
dusznego wroga złego.
We wierze stąd ia ruszam,
bym zdobył zaszczyt on,
bym tamo przed IEzusem
szlachetną palmą zdobion.

Und ist Geduld gleich Not,
so will sie der doch geben,
der uns durch seinen Tod
erkaufet hat das Leben
Der hat das Schlangengift
mit seinem Blut vertrieben,
so dass nichts Böses trifft
die, so ihn herzlich lieben.

Potrzeba cierpliwości,
tać Odeń iest przydaną,
Który przez śmirć w całości
wykupił żywot dla nas.
Onci sam iad wężowy
Krwią wyzuł z świata swą,
by uszedł złemu owy,
co szczerą Go darzy miłością.

Was uns von außen fehlt,
wird innerlich ersetzet,
weil unsern Geist nicht quält,
was unsern Leib verletzet.
In Armut sind wir reich,
gesund in kranken Tagen,
stets fröhlich, wenn uns gleich
das Trauren scheint zu plagen.

Cóż nam z zewnątrz brakuie
dane iest ze wnętrzności,
bo duch się wolnym czuie
co ciału przydawa boleści.
W ubóstwieśmy bogaci,
zdrowi śród dnia choroby,
weseli stale, choć co smuci
gnębi na wsze, zda się, sposoby.

Man bringt uns ins Gerücht,
ob uns schon niemand kennet,
uns nimmt das Leben nicht,
was Leib und Seel sonst trennet
und wenn die Vatersrut
uns scheinet gar zu töten,
so wird es eilends gut,
auch mitten in den Nöten.

Biorą nas na ięzyki,
choć nikt nas nie zna prawie,
nie weźmie żywot iako,
co duszy ciało oddzielnym sprawi
a skoro laga oycaszka,
zda się, nas iuże zabiia,
prędka odmiany igraszka
na dobre, wszak biada miia.

Drum sag ich noch einmal:
Bin ich bei Gott in Gnaden,
kann keine Not noch Qual
mir an der Seele schaden.
Glaub und Gebet und Fleiß
wird endlich das erfüllen,
dass ich mit Dank und Preis
stets ehre Gottes Willen.

Stąd rzekę ia raz wtory:
ieślim u Boga iest w łasce
niemaszci ciosu ktory
na duszy zaszkodzi. Chce
wiara a modła a praca
wypełnić to koniecznie,
co z dziękiem, chwaleniem wraca
ku czci woli BOŻEY wiecznie.