So gibst du nun, mein Jesu, gute Nacht!
So stirbst du denn, mein allerliebstes Leben?
Ja, du bist hin, dein Leiden ist vollbracht.
Mein Gott ist tot, sein Geist ist aufgegeben.

Rzeczesz mi ninie, móy IEzu, dobranoc!
Umierasz tedy, Ty, który móy maymilszy żywot?
Tak, odszedłeś, cierpień dopełnionych moc.
BÓG móy umarł, ducha swego oddał żywo.

Mein Schatz ist hin, den meine Seele liebt;
der neigt sein Haupt, dem sich der Himmel bücket
Der mir und aller Welt das Leben gibt,
wird von dem Tod ins finstre Grab gedrücket.

Skarb odszedł móy, który dusza ma miłuie;
zwiesił głowę, Niebiosy chylą się po nią.
On mi, wszemu światu żywot nowy daruie,
sam złożon w grobu ciemnię śmierci dłonią.

Kommt Geschöpfe, kommet doch herbei!
Klagt euren Herrn, ihr Erdenklüfte zittert!
Du, Abgrund, brich und gib dein Angstgeschrei,
ihr Gräber reißt, ihr harten Felsen splittert!

Przydź, stworzenie, przydź nad tedy!
Opłaczcie Pana, drżyicie, ziem spęknienia!
Otłchani, otwórz się w okrzyku biedy,
trzęście się, groby, padaycie, kamienie!

Ach traurt mit mir, ach seht, der Held im Streit,
des Vaters Wort, die Zuflucht aller Frommen
der Menschen Heil, der Herr der Herrlichkeit
der Lebensfürst ist schmählich umgekommen.

Ach, boleycie ze mną, ach, oto heros walczący,
Oycowskie Słowo, ucieczka pobożnych mas,
Pan chwały, zbawienie ludziom niosący,
Xiążę żywota umarł w sromotny tak czas.

Wie schmählich ist dein Leib doch zugericht,
Wie schmerzlich ist dein Lebensband zerrissen
Doch trennet dieser Riss die Liebe nicht,
sie kniet für deinem Kreuz und will dich küssen.

Haniebnie tak ciało Twe rozerwane,
boleśnie tak żywota więzy poszarpane,
lecz rozdarcie to nie zdarło miłości,
uklękła ta pod Krzyżem, ust dawa bliskości.

Ach! kann ich dir, mein Schatz, zu guter letzt
denn nicht noch etwas Angenehmes schenke
Hier ist mein Herz; ach! ists so wert geschätzt,
so lass dich doch in dieses Grab versenken.

Ach! mogę li, móy skarbie, na koniec
dać, by było Ci co w darze złożone,
oto me serce, ach! ieśli tak drogie,
niech w tym zanurzysz iuż się grobie.

So schließ ich denn mit dir mein Herze zu.
Nun hab ich dich, wie kann ich denn verderben?
Bring du mich auch, wenn dirs gefällt, zur Ruh;
mit dir will ich, mein Jesu, willig sterben.

Niech zamknę z Tobą tam i serce moie.
Ciebie ninie mam, iak mogę przegrać boie?
Niech, wedle Twey woli, odpocznę niedużo;
z Tobą, IEzu móy, chętnie umrę iuże.

Komm immer, Tod, und senke mich ins Grab;
ob gleich mein Herz und alle Kräfte krachen,
so setzt mein Jesus doch nicht von mir ab,
auch mitten in des bittern Todes Rachen.

Przyidź, śmirci, rzuć mię w grób powodzie;
choć serce tracę, bardziey miękkim,
móy IEzus ode mnie nie odchodzi,
ani śród goryczy zgonu szczęki.

Mein Jesus tötet dich, was willt du, Tod?
Er hat dich ja schon in den Sieg verschlungen
durch seinen Tod. Was hab ich denn für Not?
Ich bin vom Tod zum Leben durchgedrungen.

Móy IEzus Cię zabiia, czegóż chcesz, zgonie?
On iuże Ciebie pochłonął zwycięsko
w śmirci swey. Cóż mamci za niepowodzenie?
Ku wygraney żywota idę śmirci klęską.

Drauf wag ichs und scheu keine Sterbensnot:
Auf Jesu Tod ist allezeit gut sterben.
So ist denn nun mein Tod nicht mehr ein Tod,
er ist ein Gang, das Leben zu erwerben.

Odważę się od biady śmirci stronić:
przez zgon IEzusa umrzeć to dobra rzecz.
Przeto zgon nie iest iuże zgonem,
to brama, by żywot dziedzicznie mieć.

Willkommen, Tod, ich sterbe wohlgemut;
ich liefre dir zu deinen treuen Händen,
mein liebster Gott, dein teures proper Gut,
den Geist, dafür dein Sohn sich ließ verpfänden.

Witay mi, o zgonie, umieram bez trwogi,
Twym dłoniom wiernym się powierzam,
móy drogi BOŻE, dar Twóy dobry, drogi,
ducha, za któego Syn Twóy w zastaw bieżał.

Drauf will ich fort, ihr Engel, seid ihr da?
Kommt, holet mich, die Welt wird mir zu enge!
Nun bin ich durch! Triumph! Victoria!
Gott holt mich ein mit trefflichem Gepränge.

Idę więc stąd, gdzie aniołów zgromadzenie?
Wraz, weźcie mię, zbyt ciasno mi na świecie!
I iużem przeszedł! Wygrana! Powodzenie!
BÓG przeniósł mnie w Swe wspaniałości przecie.

Mein Jesus kömmt, das liebe Gotteslamm
empfänget mich auf seiner Himmelsweide,
tut schön mit mir gleichwie ein Bräutigam,
er führet mich zur stolzen Ruh und Freude.

Móy IEzus tuż, Baranek BOŻY umilony
wita mię na niwach swych na niebie,
postąpił ze mną iak z narzeczonym,
ku odpocznieniu, weselu bierze mię do siebie.

Er spricht zu mir: Willkommen liebes Kind!
auf so viel Angst will ich dich nun erquicken
im Paradies, da fromme Seelen sind,
komm, komm und lass dich an mein Herze drücken.

I rzecze: miłe dziecię, niechay Cię zaproszę!
po strachu mnogim dam ia orzeźwienie
w raiu, gdzie zgromadzone zbożne dusze,
przydź, dam Cię na sercu wyciśnienie.

Mein Jesu, dir sei ewig Lob und Dank,
dass mich dein lieber Anblick so erfreuet,
so nehm ich denn mein Erbteil in Empfang
und bin zum Himmelsfürsten eingeweihet.

IEzu móy, bądź Ci wiecznie cześć i chwała,
że mię wzrok Twóy drogi raduie,
biorę więc, co dziedzicznie TRÓYCA dała,
na xięcia niebiańskiego święcenie przyimuię.

Hier ist gut sein! o Herrlichkeit, o Pracht!
Weg, Welt, mit deinen Perlen und Rubinen!
Gnug, dass nunmehr der Himmel mich anlacht,
die Engelsburg, das Schloss der Seraphinen.

Dobrze tu być! o chwało, o wspaniałości!
Precz, świecie, z perły i rubiny Twemi!
Dość, żem ninie w Niebios przychylności,
grodu aniołów, fortecy nie z tey ziemi.

Es hält mich hier entzückt ein schönes Licht,
und nebenst mir die Engel und die Thronen;
ich seh von Angesicht zu Angesicht
Gott, der ein Wesen ist und drei Personen.

Iam tu przez piękne światło zachwycony
a koło mnie panowania oraz aniołowie,
przed obliczem tedy swoim postawiony
BOGA, istność iedna, co troygiem się zowie.

Ich hör hier stets die süße Melodei,
die Engelstimm der besten Musikanten,
es wohnet mir in tausend Freuden bei
die Schar von Himmelsfreunden und verwandten.

Słyszę tu ia stale nut onych słodkości,
głosem anielskim nayprzednieyszym piany,
mieszka mi tu przy tysiącu radości
chór przyiaciół Niebios i im oddanych.

Trotz! Unglück! trotz, dass eins sich an mich macht!
Trotz, dass mir Satan dräut mit einem Stoße!
Furcht, Sorge, Kummer, Trauren, gute Nacht!
ich lache dein in meines Jesu Schoße.

Tama! Pech! precz z atakiem wrażych sił!
Cóż, że szatan grozi ciosem!
Oby z trwogą, smutkiem, troską kres już był!
śmiechem na IEzusa łonie się zanoszę.

Weicht, Schmerz und Weh die ihr mich in der Zeit
so hart gedrückt: Habt Dank für eure Plagen;
ihr habt gemacht, dass ich in Ewigkeit
darf desto schönre Ehrenkronen tragen.

Precz, trwogo, biado, które mię w onym czasie
tak mocno dławiły; wdzięcznym za Wasze męki;
przetrwałem, dzięki temu w wieczności na się
wezmę pięknieyszą koronę, stąd składam Wam dzięki.

Ade! mein Leib, du armes Marterhaus,
ade! ihr matten, abgezehrten Glieder,
ihr habt euch gnug durchächzt: nun ist es aus!
Geht, leget euch in Gottes Namen nieder.

Żegnay! me ciało, domie biedny udręczenia,
żegnaycie! członki słabe, zmizerniałe w czynie,
dosyć żeście się nasapały: to kres zmęczenia!
Idźcie, złóżcie się w BOŻE imię na spoczynek.

Nimm, Erd, indes den blassen Körper an,
lass ihn in deinem Schoß fein sanfte liegen,
so will ich alles, was du mir getan
an Angst und Drangsal, ewig nimmer rügen.

Weź, ziemio, ciało to zbladziałe,
niech na Twym łonie leży pewnie, łagodnie,
niech za wszystko, coś Ty mi zrobiła,
za strach, udrękę, ruganie na Cię padnie.

So lass ihn fein dir wohl befohlen sein,
bis Jesus ruft: Auf liebe Freund und Brüder!
Kommt, nehmt mit Leib und Seel den Himmel ein!
So gib ihn ohn Verzug der Seele wieder.

Będę Ci tedy trwale powierzonym
nim IEzus zawoła: druhu, bracie, wstań!
Przydź, weź ciało, duszę w niebieskie brony!
Day więc bez zwłoki duszy dań.

Dass ich mit Leib und Seel aus meiner Gruft
dem wunderschönen Aufgang aus der Höhe
entgegen werd gezücket in der Luft
und in sein Reich mit vollen Sprüngen gehe.

Bym z ciałem moim z mego grobu
wyciągnion był na wysokości,
bym leciał przez powietrze sobie
w królestwo Jego pełen radości.