O finstre Nacht, wenn wirst du doch vergehen?
Wenn bricht mein Lebenslicht herfür?
Wenn werd ich doch von Sünden auferstehen
und leben nur allein in dir?
Wenn werd ich in Gerechtigkeit
dein Antlitz sehen allezeit?
Wenn werd ich satt und froh mit Lachen,
o Herr! nach deinem Bild erwachen?

O ciemna nocy, kiedy (ty) wreszcie przeminiesz?
Kiedy przebije się (przez ciebie) mój blask życia?
Kiedy w końcu powstanę z grzechów
i będę żył tylko jedynie w tobie?
Kiedy w sprawiedliwości
będę oglądał na zawsze twoją twarz?
Kiedy syty i wesoły ze śmiechem,
o Panie! obudzę się dzięki twojemu wizerunkowi?

Ich fühle zwar schon deiner Herrschaft
Werke und deiner Auferstehung Kraft,
du machest mich zwar in des Glaubens Stärke
schon teilhaftig deiner Leidenschaft;
dein Geist muss mir zwar täglich sein
des Fleisches Kreuzigung und Pein;
durch ihn kann ich die Sünde binden
und in dem Kämpfen überwinden.

Czuję już dzieła twojego panowania
i moc twojego zmartwychwstania,
sprawiasz, że w mocy wiary
już mam udział w twoim bólu;
twój duch musi być dla mnie codziennie
ukrzyżowaniem ciała i bólu;
przez niego mogę związać grzechy
i zwyciężać w walkach.

Doch ist der Kampf noch nicht ganz ausgekämpfet,
der Lauf ist auch noch nicht vollbracht;
der Bosheit Feur ist noch nicht ausgedämpfet.
Soll nach der schwarzen Sündennacht
ein neues volles Licht aufgehen
und ich mit Christo auferstehn,
soll ich dies Kleinod mit ihm erben,
muss ich zuvor auch mit ihm sterben.

Ale walka nie jest jeszcze całkiem zakończona,
także bieg nie jest zakończony;
ogień zła nie jest jeszcze zduszony.
Jeśli po ciemnej nocy grzechu
ma wzejść pełne światło
a ja mam zmartwychwstać z Chrystusem,
jeśli mam odziedziczyć z nim ten klejnot,
muszę wcześniej także umrzeć z nim.

Darum, mein Geist, sei wacker, wach und streite,
fahr immer in der Heilgung fort,
vergiss, was rückwärts ist; die große Beute
steht noch in ihrem Orte dort.
Streck dich darnach, eil nach ihr zu,
du findest sonsten doch nicht Ruh,
bis du hast diese Kron erstritten
und mit dem Herrn den Tod erlitten.

Dlatego, mój duchu, bądź dzielny, czuwaj i walcz,
dąż zawsze do uświęcenia,
zapomnij o tym, co jest za plecami; wielka zdobycz
stoi jeszcze na swoim miejscu, tam.
Wychyl się tam, pośpiesz za nią,
inaczej nie znajdziesz spokoju,
nim wywalczysz tę koronę
i nie będziesz cierpiał śmierci z Panem.

O süßer Tod, o lang gehofftes Ende!
wenn kommst du doch einmal heran,
dass ich den Kampf und Lauf einst gar vollende
und völlig überwinden kann?
Alsdenn erstirbt der Sünden Gift,
wenn ihn das Leben übertrifft;
wenn du, mein Licht, wirst ganz aufgehen,
so kann die Nacht nicht mehr bestehen.

O słodka śmierci, o końcu od dawna oczekiwany!
kiedy przyjdziesz w końcu w przyszłości,
bym mógł całkiem ukończyć walkę i bieg
i całkiem zwyciężyć?
Wtedy obumrze jad/trucizna grzechu,
kiedy życie będzie nad nim górować;
kiedy ty, moje światło, wzejdziesz całkiem,
wtedy noc nie będzie mogła dłużej się ostać.

O güldnes Meer! durchbrich doch deine Dämme,
komm wie ein' aufgehaltne Flut
und alles Fleisch, was lebet, überschwemme,
das vor dir immer Böses tut.
O Gottes Lamm! dein Blut allein
macht uns von allen Sünden rein!
Die Kleider, die gewaschen worden
hierinnen, trägt dein Priesterorden.

O złote morze! wyjdź zza twojej tamy,
przyjdź jak powstrzymywana rzeka
i wszystkie żyjące ciała utop,
które zawsze przed tobą czynią zło.
O, Baranku Boży! tylko twoja krew
oczyszcza nas ze wszystkich grzechów!
Ubrania, które będą umyte
w niej, nosi twój stan kapłański.

Wenn du, mein Licht! mich so wirst überkleiden
mit Seiden der Gerechtigkeit,
denn werd ich recht auf grüner Aue weiden
und in dir haben Ruh und Freud;
dann werd ich die geschmückte Braut,
die du dir durch dein Blut vertraut,
und du bleibst meine stete Wonne,
o alles Lichtes Licht und Sonne!

Kiedy ty, moje światło! tak mnie ubierzesz
w jedwab sprawiedliwości,
naprawdę będę się paść na zielonej łące
i miał w tobie spokój i radość;
wtedy będę ozdobioną panną młodą,
która tobie jest poślubiona przez twoją krew,
a ty pozostajesz moją stałą rozkoszą,
o, światło i słońce wszystkiego światła!

Dann werd ich, einen Monden nach dem andern,
dir feiern deine Sabbatsruh
und in dem heilgen Schmucke willig wandern,
zu opfern dir, dem Tempel zu;
darin werd ich die Lebensquell
in dir, o Licht! sehr klar und hell,
kein Schmerz und Tod wird, die dich lieben,
alsdenn auch ferner nicht betrüben.

Zatem będę, noc po nocy,
świętować dla ciebie twój odpoczynek sobotni
i chętnie będę wędrować w twojej świętej ozdobie,
by ofiarować tobie w świątyni;
tam będę ci źródłem życia
w tobie, o światło! bardzo czystym i jasnym,
żaden ból ani śmierć potem nie będą dłużej
martwić tych, którzy cię kochają.

Halleluja, so oft ich nur gedenke
an diesen meinen Sterbenstag
und mein Verlangen dahin gänzlich lenke,
für Freuden ich kaum bleiben mag;
komm doch, spricht Geist und Braut zu dir,
mein Leben, dass ich sterb in mir
und in dir wieder auferstehe
und in dein Zion mit eingehe.

Chwalcie Pana, jak często tylko myślę
o tym moim dniu śmierci
i do niego całkiem skieruję moje pragnienie,
niemal nie posiadam się z radości;
chodź więc, mówi(ą) duch i panna młoda do ciebie,
moje życie, niech umrę w sobie
i w tobie zmartwychwstanę
i wejdę do twojego Syjonu.

Ja, ja, ich komm! hör ich den Lebensfürsten
schon rufen in dem Widerhall:
Es trinken, die nach meinem Wasser dürsten,
mein Geist macht Odem überall.
Ja komm, Herr Jesu, deine Gnad
sei bei uns allen früh und spat,
lass bei uns bleiben deinen Samen,
dass wir nicht können sündgen. Amen!

Tak, tak, przychodzę! słyszę księcia żywota
wołającego już z oddali (dosł. pogłos):
piją ci, którzy pragną mojej wody,
mój duch oddycha wszędzie.
Tak, chodź, Panie Jezu, niech twoja łaska
będzie przy nas wszystkich wcześnie i późno,
byśmy nie mogli grzeszyć. Niech tak się stanie!