Mein Jesu! was vor Seelenweh
befällt dich in Gethsemane,
darein du bist gegangen
Des Todes Angst, der Höllen Qual
und alle Bäche Belial,
die haben dich umfangen.
Du zagst,
du klagst,
zitterst, bebest und erhebest im Elende
zu dem Himmel deine Hände.

Moy IEzus! cóż za duszną boleść
musiałeś w Ogroycu naleźć,
iżeś przechodził tu na ziemi
przez zgonu trwogę, piekła cierpienie
i wszelkie diabelne fale
przykryły Ciebie cale.
Ty z wahań drżysz
gdy się skarżysz,
w drgawkach, biedzie i udręce
wznosisz ku Niebu Swe ręce.

Ach Vater! sprichst du: Siehe doch!
ists möglich, dass das Schmerzensjoch,
die größte Pein auf Erden,
ists möglich, dass die Zentnernot,
der Kreuzeskelch und ewge Tod
von mir genommen werden?
Herzlich
bitt ich!
Doch so ferne
du nicht gerne
möchtest sehen,
mag dein Wille nur geschehen.

Ach, Oycze! rzeczesz: gdzież uyrzenie!
podobna, by boleści brzemię,
naywięcszy ból na teyże ziemie,
podobna, by mnogie bolenie,
by czasza Krzyża i śmierć wieczna
odwrócona ode mnie, tak niebezpieczna?
Serdecznie
proszę Cię!
Lecz dalece
iak Ty zechcesz,
to Ty daiesz,
niech się tedy Twoia wola staie.

Du schwitzest große Tropfen Blut,
es brennt dich Gottes Zornes Glut
wie feurerhitzte Töpfe.
Du windest dich elendiglich,
ein Engel kömmt und stärket dich,
den Schöpfer, das Geschöpfe!
Ach was
ist das!
was vor Trauren,
was vor Schauren,
was vor Plagen
muss mein Jesus auf sich tragen!

Ty Krwi pociłeś krople wielkie,
palił gniew Boży członki wszelkie
iak garnek z ognia zdięty.
By upał był od Ciebie wzięty
cieszył Cię anioł, dawał pokrzepienie
Stworzycielowi iako stworzenie!
Ach cóż
tu znów?
Cóż za zasmucenie,
okrutne widzenie,
cóż za utrapienia
dostał moy IEzus do noszenia!

Ich Sünder, warum frag ich noch?
Sind meine Missetaten doch
die Ursach solcher Schmerzen.
Ich sollte dieses große Leid
in Ewigkeit mit Traurigkeit
empfinden in dem Herzen.
Zittern,
Schüttern
und Verzagen,
Höllenplagen,
Feuerflammen
sollten gehn übr mich zusammen.

Ia, grzeszny, o cóż pytam się?
To moie grzechy wszystkie te
są bólu tego przyczyną.
Winienem nim wieki przeminą
te wielkie boleści
odczuwać w serca wnętrzności.
Drżenie,
mrowienie
i rozpaczanie,
piekła karanie,
ogniste płomienie
winny przyiść za to na mnie.

Du, treuester Immanuel!
befreiest meine arme Seel
von allen Höllenplagen,
dein übergroße Seelenangst,
in der du mit dem Tode rangst,
erlöst sie von dem Zagen.
Ach! wie
kann sie
nunmehr singen,
freudig springen
und dich loben,
dass du sie so hoch erhoben.

Ty, naydroższy BOŻE z nami,
wyzwól duszę biedną, spętaną więzami
piekielnych nieszczęść - kara sroga,
duszy Twey naywiększa trwoga,
w którey ze śmiercią walczyłeś,
dała, że dusze uwolniłeś.
Ach! iak może
ona, o BOŻE,
teraz piać w radosnych słowach
i wesele tańcować,
by Cię chwalić,
żeś ie chciał od ziemskich trosk oddalić.

Sei ewig drum von mir gepreist,
und lass mir deinen Freudengeist
das Herze kräftig stärken.
Lass deine große Angst und Weh
und dein betrübt Gethsemane
mein Herze stets bemerken,
bis ich
endlich
aus dem Leiden
in die Freuden
möge kommen,
wo du lebst mit allen Frommen.

Bądź przeze mnie tedy wiecznie chwalony
i niech Twoy duch rozweselony
umocni ogromnie serce.
Niech to, coś cierpiał, bał się wielce
w ogrodzie oliwkowym
da sercu myśleć wciąż o owym,
zanim na się
po życia czasie
wyszedłszy z boleści
wziąć radości
będę w stanie,
kędy żywiesz z pobożnymi, Panie.