Ich halte treulich still,
und liebe meinen Gott,
ob mich schon oftermals
drückt Kummer, Angst und Not.
Ich bin mit Gott vergnügt
und halt geduldig aus,
Gott ist mein Schutz und Schirm
um mich und um mein Haus.

Wiernie obieram milczenie
miłuiąc mego BOga,
choć iuże częstokroć mię
dławi biada, troska, trwoga.
W BOdze ieśm rozradowanym,
zdzierżę śród cierpliwości,
w BOdze mi pawęż, mur dany,
mnie a mey posiadłości.

Gott ist mein Schutz und Schirm
von meiner Jugend auf,
und hat vor mich gesorgt
im ganzen Lebenslauf.
In Kindheit leitet er
mit seiner Vaterhand
mein Wachstum und mein Gang
bis in den Jugendstand.

BÓg mi pawężem a murem
ode młodego iuże wieku,
troskę Swą długo okazuie
ileż iest lat w człowieku.
Ode dziecięctwa wiedzie Onci
dłonią oćcowskiey czułości
wzrost a drogę żywota,
przez młodzieńczość idzie ta.

Im Jugendstande stellt
er mir das Wählen frei,
dass ich ergreifen sollt,
was mir wohl dienlich sei
zur Wohlfahrt dieser Zeit,
und brachte mich dahin,
dass ich erwählete,
was ich anitzo bin.

W młodzieńczem wieku dawa
wyboru możność wolnego,
bym wybrał to, co trwa
w służbie rozwoiu mego,
do dobrobytu się przykłada,
Onci mię k'temu powołał,
czym dziś w wyboru władam,
czymem stać się ninie zdołał.

Ist es zwar oftermals
durch harte Tritt geschehn,
so lebt doch auch kein Mensch,
der dieses nie gesehn,
dass Sturm und Wetter folgt
auf klaren Sonnenschein,
und solcher Wechsel trifft
auch bei uns Menschen ein.

Częstokroć czas tuć czeka
znaczony ciężkim butem,
stąd nie masz cale człeka
co go nie było przy tem:
po niepogodzie, burzy,
iasne zaświecą promienie,
takież i odmienienie
nam, ludziom, wszytkim służy.

Wie mancher wird nicht sanft
wie Absalom gewiegt,
wie ofte aber ist
er dennoch missvergnügt,
wie manchem schimtnert nicht
das Gold vor dem Gesicht?
Und dennoch kommt es oft,
dass ihm das Gold g'bricht.

Oto niektóry człek będzie
by Absalom darzony,
częstokroć go dosięże
gorycz, ostanie zwiedziony,
czyż często przecie świeci
złoto przed oblicznością?
A zstaie się to przecie,
iż cieszy się człek pełnością.

Wie mancher hat den Tisch
mit Speisen voll besetzt,
doch wird sein starker Leib
mit Krankheit oft verletzt
und dieses trifft auch den,
der Kron und Zepter trägt
bis er den Würmern
wird zur Speise hingelegt.

Niektóry miewa komory,
stół iadłem napełnione,
ale częstokroć chory,
choć ciało nakarmione,
toć zstawa się i temu,
co dźwiga sceptr, koronę,
nim ciało iego robaczemu
roiowi na pokarm dane.

Wer rühmet sich denn nun,
dass ihm nichts fehlen soll,
was hilft es, dass er hab
Käst, Küch und Keller voll?
Fehlts nicht an weltlich Glück,
so ist dem Leibe doch
die Missvergnüglichkeit
ein schwer und hartes Joch.

Który się chwali ninie,
iż nie brakuie mu nic,
cóż więc, że posiadanie
ma sakw, komory, piwnic?
Nie brak ziemskiey szczęsności,
lecz oto ludzkie ciało
dalekie od radości,
iarzmo ciężkie odebrało.

Der ist der Glücklichste,
der mit sich selbst vergnügt
und duldet, wie es Gott
in seinem Stande fügt;
wer nur aufrichtig lebt
und schickt sich in die Zeit,
dem schadet keine Not,
kein Feind, kein Hass, kein Neid.

Tenci naywięcey szczęsności uczuie,
który sam w sobie naydzie szczęście
a zdzierży, co mu Bóg ześle,
iakże BÓg nim zawiaduie.
Który żywot szczery wiedzie,
w każdym odnaydzie się czasie,
temu biady przystępu nie da do się,
wolny od wroga, złości, zawiści będzie.

Zwar Feinde, Hass und Neid,
die stellen sich bald ein
bei denen, die mit Gott
und Glück zufrieden sein,
doch wo der Neider Wut
am allergrößten ist,
geschicht es, dass der Neid
sich drüber selbst zerfrisst.

Lecz wróg, złość oraz zawiść
prędko się poiawiaią
u tych, którym obecność
Boga a szczęsność wesele daią,
kędy zawistnika szały
naywiększe a naywiększa zawiść,
zdarza się - wstrząs niemały -
iż sama siebie strawi.

Drum dank ich meinem Gott
und halte treulich still,
es gehe in der Welt,
wie mein Gott selber will.
Ich lege kindlich mich
in seine Vaterhand
und bin mit ihm vergnügt
in meinem Amt und Stand.

Stąd dawam dzięki BOgu memu
a wiernie trwam w cichości,
niech dzieie się światowemu
kręgowi z wolą Bożą w zgodności.
Uddawam się iako dziecię
w Oćcowskie dłonie Iego,
z nim tylko radość przecie
śród położenia a dla urzędu mego.

Kommts endlich auch dahin,
und tritt das Alter an,
so legt Gott nicht mehr auf
als man ertragen kann;
gefällt es ihm alsdenn
und nimmt mich aus der Welt,
so folg ich treulich nach
bis an des Himmels Zelt.

Koniecznie przychodzi do tego,
iż wiek starczy nastanie,
BÓg nie da jarzma większego
niż człek znieść iest w stanie.
Toć Iemu się podoba,
stąd bierze mię ze świata,
a wiernie tam podążąm,
do Niebios mieszkania wzlatam.

Daselbsten wird mein Leid
und meine Not versüßt,
wenn Jesus mich empfängt
und mich vor Liebe küsst;
so komm, Herr Jesu, denn,
wenn dir es wohl gefällt
und hole mich zu dir,
hin in dein Freudenzelt.

Iedynie tam ma boleść
z biadą są osłodzone;
skoro IEzus zechce podeyść,
miłości złożyć całunek.
stąd przydź, Panie IEzu, tedy,
skoro w tym naydziesz upodobanie,
niechay ia z Tobą będę,
tamo, kędy wiesiela mieszkanie.