Erwürgtes Lamm! das die verwahrten Siegel
zu meinem Heil und wahren Troste brach.
Mein Glaube wirft auf jene Zionshügel
Dir einen Blick in heißer Sehnsucht nach.
Du bist ja nun, o Lamm! Erhöhnt,
was Wunder, wenn mein Geist auch oft in Sprüngen geht.

Baranek zdławiony! Onci zapieczętowanie
zdiął, by mi dać odkupienie a prawe cieszenie.
Wiara ma na one Syonu wzgórza miece
spoyrzenia za Tobą gorąco tęskniące.
Tyś ninie, o Baranku! wywyższonym,
cudem to, stąd moy duch częstokroć w skakanie wprawiony.

Der Feinde Heer ist von dir überwunden,
drum fehlt mirs nicht an Überwindungskraft,
nur schade, dass mein Geist noch so gebunden,
dass ich noch träg in meiner Pilgrimsschaft.
Du gingst durchs Kreuz zur Freude ein,
soll denn nicht auch das Glied dem Haupt vereinigt sein?

Dałeś, iż wraża armia w boiu zdruzgotaną,
stąd stanie mi sił ku zwyciężaniu,
niestotyż, duch moy pośród więzów legł,
wciąż noszę ie śród pielgrzymowania mego.
Przez Krzyż przebrnąłeś ku radości,
czy członek więc ciała nie być ma z głową w iedności?

Du holdes Lamm! Was hast du nicht verhießen,
o Worte! Die gewiss und ewig wahr,
es soll kein Wolf ein Schäflein mir entreißen,
es krümmt kein Feind de Meinen nur ein Haar;
ich schließe mich in dieser Zahl
in deine hohle Seit und tiefe Nägelmal.

Baranku nadobny! czegóżeś dał przyobiecanie,
o Mowo! Tyś wiecznie prawdą, mocny masz fundament,
wilcy nie winne owieczki porywać,
ieden choć włos z głowy nie ubywa;
niech schronienie mam śród wielu kędy roście
rana boku Twego, głębina kędy gwoździe.

Noch mehr: Wenn ich erhöhet von der Erden,
so will ich auch die Meinen zu mir ziehn,
so sprach dein Mund. Weg, Kummer und Beschwerden,
wer wollte nicht zu dieser Freistatt fliehn.
Ich folge deinem Liebeszug
Und lasse andern gern den eitlen Selbstbetrug.

Nadto zaś: skorom nad ziemię wywyższony,
chcę, by moy był ku mię przyciągnionym,
takoś rzekł. Precz smętku z narzekaniem,
któż nie chce zbiec kędy to schronienie.
Dążę kędy droga Twey miłości,
niech insze żywią śród łży próżności.

Du Frommes Lamm, das sich zu Tod geblutet
für meine Schuld am hohen Kreuzesstamm,
wer hätte noch dergleichen je vermutet!
Wer ist dir gleich, mein auserwähltes Lamm!
So ofte mir mein Herze schlägt,
sei Leben, Gut und Blut zun Füßen dir gelegt.

Do zgonu krew przelałeś, Baranku świątobliwy,
za winę mą na pniu wysokim krzyżowym,
któż dumałby o czym podobnym?
Któż Tobie się rowna, Baranku moy obrany!
Iak długo sierce w piersi biie,
niech żywot, dobra y krew legną pod stopy Twoie!

Doch aber, darf ich meinem Herzen trauen,
vielleicht ist dies zuviel von mir gesagt,
ja, wollte ich auf meine Ohnmacht schauen,
so würde es wohl nimmermehr gewagt;
nun aber fasst mein Glaube an
und hält die Allmacht selbst, die alles schaffen kann.

Lecz czy sierce me godnym zaufania,
snaść zadosyć tego nużnego gadania,
tak, ieślibym iedno niemoc mą rozważył
w żaden czas na to bym się nie odważył;
ninie wszak wiara ma przylgnęła
do Wszechmocy samey, Tey wszelakie dzieła.

Du treues Lamm! du, du willt selbst verrichten
in deinem Volk das, was dein Geist begehrt;
drum lässt der Streit sich auch gar leichte schlichten,
ich, ich bin nicht, du aber alles wert.
O Treue, mache mich dir Treu,
o Liebe, liebe mich, dass ich auch brennend sei.

Baranek wierny! sameś zechciał wznieść
ludowi Twemu, co Ducha Twego wolą iest;
stąd niech będzie rozwiązanie sporu tego,
iam, iam nie, lecz Tyś wart iest wszego.
Uczyń mię wiernym Tobie, o wierności,
miłuy mię, niech sam płonę takoż, o miłości.

Mein ganzes Heil bleibt dir denn zugeschrieben,
du bist es gar, du Gott und Menschensohn,
nur dein Verdienst ist bloß mein Trost geblieben,
ich nehm umsonst die mir erworbne Kron.
Und also bleibet der Beschluss
Dass mein erwürgtes Lamm mir alles werden muss.

Tobie sierce me pozostawa przypisanym,
Tyżeś iest prawie Bogiem a człowieczym Synem,
to, coś wysłużył bywa mi cieszeniem,
darmo biorę koronę, tać Twym wysłużeniem,
ostanie się toć w wieczności,
Baranek moy zdławiony musi być mi pełnością.