Brich entzwei, mein armes Herze,
mein armes Herze, brich entzwei
ach mein Schmerz! der große Schmerze
der ist so viel und mancherlei
der Himmel zittert,
die Erde schüttert.
Ach Not! Ach Not! Ach Not!
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

Złam się na dwoie, me biedne sierce,
me biedne sierce, złam się na dwoie,
ach me boleści! męczą mię wielce,
rożne a mnogie, nie mamci spokoiu,
Niebiosa struchlały,
ziemia pod wstrząsy pada.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Ächzet mit, ihr stummen Mauren,
ach! sehet euren König an,
kanns euch nicht, ihr Steine, dauren
was harte Felsen dauren kann,
die Felsen klingen,
die Berge springen.
Ach Not! Ach Not! Ach Not!
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

Iękiem wraz, opoki, przerwiycie milczenie,
ach! krola waszego chcieycie ględać,
czyż wytrzymać nie możecie, kamienie,
co skały twarde w możności przetrwać,
oto głazy brzmią,
oto góry skaczą.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Seufzet mit, ihr stillen Flüsse
bejammert eures Königs Fall,
weinet doch, gesamten Güsse,
weint doch, ihr Quellen überall,
die Meere brausen,
die Seen sausen;
Ach Not! Ach Not! Ach Not!
Jesulein, mein Schatz,
ist tot, mein Schatz ist tot!

Wzdychać wam, rzek cichości,
upadek krola waszego płakać,
łkayże, o ulew mnogości,
źródła wsze, wam trzeba łkać,
oto morza szumią,
oto jeziora szemrzą.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Trauret mit, ihr hellen Lichter,
ihr klaren Sterne, finstert euch,
finstert euch auch, ihr Gesichter,
der Herrscher hänget blass und bleich,
die Sonne wimmert,
kein Mond mehr schimmert.
Ach Not! Ach Not! Ach Not
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

W smutek się włączcie, światełka niebne,
czyste gwiazdy, znikniycie śród ćmy,
obliczności iasności takoż niepotrzebne,
iże zbladziale biały Panuiący,
oto Słońce poiękuie,
Księżyc światłości nie daie.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Fall und stirb, du Samt und Seiden,
vermeide allen Stolz und Pracht,
itzund muss mein Jesus leiden,
mein Jesus wird itzt umgebracht,
der Scharlach schweißet,
der Fürhang reißet.
Ach Not! Ach Not! Ach Not!
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

Upadek ze śmircią szlachetney tkaninie,
niech zniknie duma wraz z przepychem,
cierpienia czuć IEzus moy musi ninie,
ninie moy IEzus żegna się z żywotem.
z purpury pot spływa,
zasłona się przerywa.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Lasse, Welt, itzt Lust und Trinken,
ach! weinet vielmehr, die ihr lebt,
itzund muss der König sinken,
der über alles lebt und schwebt,
die toten Frommen,
die müssen kommen.
Ach Not! Ach Not! Ach Not!
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

Porzuć, świecie, napitki, roskosze,
ach! tym większy płacz im barziey kto żywy,
Król zstępuie w ziemi wnętrze,
Tenci nad wszytko żywe prawdziwy,
umarli świątobliwi
muszą przybyć żywi.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Jesulein, mein Schatz und Leben,
hier bring ich mein Herz, nimm es an,
das soll sich der Welt begeben,
soll weinen, heulen was es kann,
so lang sichs reget
und sich beweget.
Ach Not! Ach Not! Ach Not!
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

IEzusku, moy skarbie a żywocie,
weźmiy me sierce, które tu przynaszam,
świat winien sierc swych dać Ci krocie,
niech płacz iego, wycie się nie zgasza,
iak długo sobą włada
a członek wszelki w ruch wpada.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!

Jesulein, mein Schatz, ist blieben,
ach! jämmerlich an einem Pfahl.
Ach, mein Schatz! den ich muss lieben
in Ewigkeit und überall,
den ich muss missen
und nicht mehr küssen.
Ach Not! Ach Not! Ach Not
Jesulein, mein Schatz, ist tot,
mein Schatz ist tot!

IEzusik, moy skarb, pozostał
ach! żałośnie na pniu krzyżowym.
Ach, moy skarb! niechbym miłował
go ponad wsze a wiecznie, gotowym,
bym śród tęskności
myślał o Iego bliskości.
Ach, biada! Ach, biada! Ach, biada!
Skarb moy, IEzusek, umarły,
moy skarb umarłym!