Beglückter Stand getreuer Seelen!
die Gott allein zu ihrem Teil,
zu ihren Schatz und Zweck erwählen
und nur in Jesu suchen Heil,
die, Gott zulieb,
aus reinem Trieb,
nach ihres treuen Meisters Rat
sich selbst verleugnen in der Tat.

Stan wiernych dusz udałym!
teć BOGA za swoy sens iedynie,
za skarb swoy a za cel obrały
y w IEzusie iednym szukaią zbawienia,
teć ze względu na miłość BOŻĄ
y szczerą intencyę maiąc
za radą mistrza ich wiernego dążąc
same się siebie iście zapieraią.

Ach! soll man was mit Gott verlieren,
der alles Guten Ursprung ist?
Nein, Seele, nein, du wirst verspüren,
wenn du nur deiner erst vergisst,
dass in der Zeit
und Ewigkeit
dein Gott dir ist und wird allein
Gut, Ehre, Lust und alles sein.

Ach! winien li człek z BOGIEM tracić,
Który źródłem wszych dobrości?
Nie, duszo, nie, zażywać będziesz tego,
skoro wpierw o swey przepomnisz istności,
oto czasu doczesnego
y we wieczności
BÓG Twoy iest y będzieć iedynie
dobrem, chwałą, dążnością, spełnieniem.

Betrogne Welt! verblendte Sünder!
ihr eilet einem Schatten nach,
betrüget euch und eure Kinder
und stürzt euch selbst in Weh und Ach.
Ihr lauft und rennt,
das Herz euch brennt,
ihr tappt im Finstern ohne Licht,
ihr sorgt, ihr sucht, ihr findets nicht.

Świecie oszukańczy! grzesznicy oślepieni!
dążycie w ślad za ułudą cieni,
oszukuiecie siebie, wasze dzieci,
strącacie w biadę y boleści.
Bieżacie, pierzchacie,
serce wam pali wnętrzności,
błądzicie w cieniu krom pobrzasku,
nic nie znajdziecie mimo szukań, troski.

Was soll euch Reichtum, Gut und Schätze?
was Wollust, Ehre dieser Welt?
Ach! glaubt, es sind nur Strick und Netze,
die eure Schmeichelei euch stellt.
Die Delila
ist wahrlich nah,
wenn ihr der Welt im Schoße ruht
und meinet noch, wie gut es tut.

Na cóż bogactwa, dobra, skarb, co złotem świeci?
na cóż pragnienia, sława świata tego?
Ach, wierzaycie, iż to potrzaski, sieci,
owoc próżności łechtania waszego.
Oto Dalila
bliżey co chwila,
skoro spoczywanie na świata łonie
sądząc wciąż, że dobro wam uczyni.

Unmöglich kann was Gutes geben
die Welt, so selbst in Argen liegt,
ihr Eitelkeiten, falsches Leben
macht wahrlich nie ein Herz vergnügt.
Gott muss allein
die Wohnung sein,
darin man wahre Ruh geneußt,
so uns erquickt an Seel und Geist.

Niepodobna, by co dobrego dać w możności
świat był, co sam wpośrzodku złości
leży, próżności, żywot łżywy
serca radosnym nie czyni w żaden czas prawie.
BÓG iedynie
musi mieszkaniem
bydź, kędy człek prawego odpoczynienia zażywa,
duszy a ciału orzeźwienie dawa.

Drum denket nach, wohin ihr laufet,
besinnet euch und werdet klug;
ergebt euch dem, der euch erkaufet
und folget seines Geistes Zug.
Nehmt Jesum an,
der ist der Mann,
der alle Fülle in sich hat,
die unsern Geist macht völlig satt.

Stąd przemyśliwać wam, kędy bieżacie,
rozważcie a bądźcież mądremi;
oddać się wam temu, który Wykupiciel
wasz, podążąycież za Ducha iego tchnieniem
IEzusa wam brać,
Tenci mać
w sobie wszytką pełnię,
co ducha naszego cale wypełnia.

O süße Lust, die man empfindet,
wenn man zu ihm das Herze lenkt
und sich im Glauben dem verbindet,
der sich uns selbst zu eigen schenkt.
Der Engel Heer
hat selbst nicht mehr
an Reichtum, Ehre, Freud und Lust,
als Christi Freunden wird bewusst.

O słodka rozkoszy, tęć człek odczuwa,
gdy sierce Doń kieruie
a we wierze złęczonym bywa
z tym, Który nam się na własność ofiaruie.
Zastęp anieli
nie ma tak wiele
bogactw, czci, radości, wesela,
które znane dla Krysta przyiaciela.

Mein Jesu! lass den Schluss uns fassen,
zu folgen dir auf deiner Bahn,
uns selbst, die Sünd und Welt zu hassen,
ja was uns nur aufhalten kann.
So gehn wir fort
bis an den Ort,
wo man in vollem Licht und Schein
beständigst kann genießen dein.

Moy IEzu! day, niechay kres mamy,
niech ścieszką Twą za Tobą podążamy,
niech sami siebie, grzech i świat mamy w nienawiści,
i to, co tylko powstrzymać nas w możności.
Stąd niech zmierzamy
w mieśćce, kędy człek
światłości pewney bez cienia znamion
zażywać Twych zdolen po wiek.