Ach, dass nicht die letzte Stunde
Meines Lebens heute schlägt!
Mich verlangt von Herzensgrunde,
dass man mich zu Grabe trägt;
denn ich darf den Tod nicht scheuen,
ich bin längst mit ihm bekannt
führt er doch aus Wüsteneien
mich ins das gelobte Land.

Ach, niech ostatnia godzina
nastanie żywota mego dziś!
W głębi sierca leży przyczyna
żądania, iżby w grób przyiść;
niepodobna ode śmirci stronić,
z dawna ieśm z nią poznanym,
tać wiedzie przez dzicz pustyni
mię w kray błogosławiony.

Hätte gleich mein ganzes Leben
Friede, Ruh und Sicherheit,
macht die Sünde doch darneben
lauter Unruh, Furcht und Streit.
Diese Plage, dies Verderben
Weicht von mir nicht eher hin,
als bis durch ein sanftes Sterben
Ich bei Gott im Segen bin.

Śród wszego żywota nie uświadczę ia
mieru, pewności ni odpoczynienia,
przeto zgrzeszenie zeń czyni
niepokóy wielki, trwogę a zmagania.
Teć strapienie, nieszczęśności
nie odbieżą pierwey zanim
poprzez śmirci łagodności
przy Bogu wesele nie stanę.

Ach, das Grab in kühler Erde
ist des Himmels Vorgemach,
und wenn ich zu Staube werde,
so zerstäubt mein Weh und Ach;
ja, verlier ich Leib und Glieder,
so verlier ich nichts darbei,
denn Gott machet alles wieder
aus den alten Stücken neu.

Ach, oto grób pełen chłodu ziemi
niebiesiech przedsionkiem iaśnieie,
a skoro w proch się przemienię
boleść ze skargą wraz spóchnieie;
tak, stracę ciało a członki iego,
choć nic przecie nie utracę,
Bóg dokona nowym uczynienia wszego,
z dawnych wsze nowem zobaczę.

Meine Seele zieht indessen
in den Zimmern Gottes ein.
O wer mag die Lust ermessen!
Welche da wird ewig sein;
itzt entzückt mich schon das Sehnen,
was wird erst alsdenn geschehen,
wenn mich Gottes Hand wird krönen,
und ich ihn kann selber sehn?

Dusza ma wkracza w międzyczasie
w Bożego przybytku wnętrzności.
Któż zdolny pomierzyć roskosze!
Te trwać będą do wieczności;
tęsknota zachwyca mię iuże ninie,
cóż się pierwey przed tem zstanie,
skoro Boże ramię koronę na skroń nałoży
a będę w możności sam oglądać maiestat Boży?

Ach, ich weiß nichts mehr zu sagen,
denn ich bin ganz außer mir,
kommt, ihr Engel, bringt den Wagen,
führet ihn vor meine Tür,
Ich will fahren, ich will scheiden,
scheiden will ich aus der Welt,
fahren will ich zu den Freuden,
die mein Jesus hat bestellt.

Ach, co rzec więcey nie wiemci,
iż poza sobą przebywam,
angieły! niech wóz z wami przybywa,
wstacie pode me odrzwia ji.
Oto wyruszę, rozstanę się,
odeidę ze świata tego,
wyiadę ku radości
zrządzoney od IEzusa mego.

Gute Nacht, ihr Eitelkeiten!
Falsches Leben, gute Nacht!
Gute Nacht, ihr schnöden Zeiten!
Denn mein Abschied ist gemacht.
Weil ich lebe, will ich sterben,
bis die Todesstunde schlägt,
da man mich als Gottes Erben
durch das Grab in Himmel trägt.

Dobranoc wam, marności!
Dobrey nocy, żywocie fałszywy!
Żegnaycie, czasy pełne podłości!
Przeto moy odmarsz prawdziwy.
Skoro żywię umrzeć mi trzeba
gdy się godzina śmirci rozlega,
będęć ia, Boży dziedzic,
przez grób ku Niebiesiech wiedzion.