Was willst du dich, o meine Seele, kränken?
Meinst du, dass Gott nicht kann an dich gedenken?
Er weiss gar wohl, wann er dir helfen soll;
Denn er ist selbst der Gnad' und Güte voll.
Halt ihm nur stille;
Es gehet so sein Wille.
Wie kann er dich doch lassen in den Banden.
Du bist ja seine Braut.
Wer hofft in Gott und dem vertraut,
Wird nimmermehr zu Schanden.
Cóż będziesz, duszyco ma, sie frasować?
Mnimasz, iże Cie Bóg w pamięci nie chowa?
Onci zna dobrze czas, w którym dopomóc winien;
jestci łaskawości a dobrości pełen.
Przebywaj w cichości;
z wolą Jego w zgodności.
Jakżebyż miał Onci ostawić Cię w kajdanach.
Tyś jego oblubienica ukochana.
Który w Bodze miewa dufność a zawierzenie
nie będzieć zasromanem na wiek wiecznie.